بررسی تجربی مخارج بهداشتی و رشد اقتصادی (مطالعه موردی 14 استان کشور ایران)

هدف از این پژوهش بررسی تجربی مخارج بهداشتی و رشد اقتصادی در 14 استان کشوراز جمله تهران ، اصفهان ، کرمان ، خراسان رضوی ، همدان ، گیلان ، گلستان ، یزد ، لرستان ، مرکزی ، چهارمحال بختیاری ، کردستان ، کهکیلویه بویر احمد ، فارس ، در طی سالهای 1380تا 1389 میباشد. در این تحقیق با پیروی از مطالعاتی همچون پژوهش آدنایی و آبایودون (2011) رگرسیون خطی با متغیرهایی چون هزینه های عمرانی، هزینه های جاری ، هزینه های بهداشتی ومیزان اشتغال ، تعداد خطوط تلفن برای نشان دادن زیرساخت های استانی ، تعداد خانه های بهداشت فعال روستاها و جمعیت تحت پوشش آنها،تعداد پزشکان شاغل، تعداد آزمایشگاهها و داروخانه ها و مراکز پرتونگاری و توانبخشی مورد بهره برداری قرار میگیرد که تمامی این متغیر ها بصورت لگاریتمی وارد مدل شده اند . در واقع ما با بهره گیری از تابع تولید کاب-داگلاس و با استفاده از روش پانل دیتا دارای اثرات ثابت رگرسیون هایی به صورت زیر را تخمین خواهیم زد: ابتدا برای یافتن وجود ارتباط بین مخارج بهداشتی و رشد اقتصادی . و سپس به منظور یافتن اثرگذارترین جزء بین شش شاخص پیشنهادی . فرضیه های این تحقیق عبارتند از : 1) میان مخارج بهداشتی و رشد اقتصادی رابطه ای مستقیم وجود دارد. 2) افزایش متغیر تعدادخانه های بهداشت فعال روستاها وجمعیت تحت پوشش آنها تاثیرمثبت برروی رشداقتصادی دارد. 3) افزایش متغیر تعدادآزمایشگاه وداروخانه ومراکزپرتونگاری وتوانبخشی تاثیرمثبت برروی رشداقتصادی دارد. 4) افزایش متغیر تعدادپزشکان شاغل دردانشگاه علوم پزشکی وخدمات بهداشتی درمانی اثرمستقیم برروی رشداقتصادی دارد. در این تحقیق ابتدا تاثیر متغیرهای هزینه های بهداشتی ، خطوط تلفن ، اشتغال ، هزینه های عمرانی ، بررشد اقتصادی مورد بررسی قرار گرفته است و نتایج تخمین نشان دهنده ی اثر مثبت هزینه های عمرانی ، هزینه های بهداشتی ، خطوط تلفن و اشتغال برروی رشد اقتصادی است. سپس تاثیر این متغیر ها را در کنار متغیر های دیگری همچون هزینه های جاری تعداد خانه های بهداشت فعال روستاها و جمعیت تحت پوشش آنها،تعداد پزشکان شاغل، تعداد آزمایشگاهها و داروخانه ها و مراکز پرتونگاری و توانبخشی و تورم مورد بررسی قرار خواهیم داد. همانطور که از نتایج بدست آمده ، ارتباط مثبت و معناداری میان تمامی متغیر های مورد بررسی بغیر از تورم ، و شاخص های پیشنهادی با رشد اقتصادی وجود دارد و اثرگذارترین شاخص، تعداد خانه های بهداشت فعال روستاها و جمعیت تحت پوشش آنها ، تعداد مراکز پرتونگاری و تعداد مراکز توانبخشی میباشد. همچنین باید متذکر شد که اثرات غیر مستقیم بهداشت برروی رشد اقتصادی قابل توجه تر از اثرات مستقیم آن میباشد.