تولید نوشابه گازدار حاوی عصاره چای سبز

تاریخچه نوشابه سازی به زمانی بر میگردد که بشر علاوه بر مصرف آب آشامیدنی می توانست از افزودن موادی چون طعم دهنده ها و شیرین کننده ها به آب، شربت های متعددی را تهیه کند.این تحقیق در راستای استفاده از چای سبز جهت تولید نوشابه گیاهی و کوشش در جهت جایگزین نمودن آن با نوشابه های رایج به اجرا در آمده است. بدین ترتیب که از پودر چای سبز برای عصاره گیری استفاده شد. برای استخراج عصاره، پودر چای سبز و آب درون بشر با نسبت های 5/2گرم ( تیمار 1)، 5 گرم ( تیمار 2)، 5/7 گرم ( تیمار 3 ) و 10گرم (تیمار 4) در 300 سی سی آب مقطر با دمای 80 درجه سانتی گراد به مدت 1 ساعت مخلوط شدو سپس صاف گردید. تیمارهای حاصله (4 فرمول)توسط مقادیر مختلف عصاره انتخاب شده و شکر و اسید سیتریک فرموله گردیدو بعد از افزودن گاز co2 درب گذاری شدند. سپس ارزیابی چشایی برای ارزیابی رنگ، طعم و عطر بر مبنای هدونیک 5 نقطه ای انجام و بهترین فرمولاسیون انتخاب شد. برای بررسی ماندگاری، نوشابه های تهیه شده به مدت 3 ماه نگهداری شدو در پایان هرماه آزمایشph، بریکس، کدورت، شدت رنگ، ترکیبات فنولی کل و اسیدیته انجام شد و در روز تولید و ماه سوم تست ویتامین ث صورت پذیرفت. داده های حاصل از آزمایشات به وسیله آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سطح معنی داری 05/0 مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمایشات نشان داد از نظر پانلیست ها بهترین تیمار استفاده از 5 گرم چای سبز بود که تا 30 روز افت کیفیت از نظر پانلیست مشاهده نشد بعد از آن کیفیت مقداری افت نمود در حدی که در روز 90 غیر قابل مصرف بود. کدورت واسیدیته نوشابه ها با گذر زمان افزایش ، بریکس ثابت و ترکیبات فنولی و ph کاهش معنی داری را در طول 90 روز نشان دادند میزان ویتامین ث نیز به نزدیک یک دوم مقدار اولیه خود رسیده بود. بیشترین میزان اسیدیته، کدورت و کمترین میزان ph در غلظت 10 گرم از عصاره چای سبز مشاهده شد. نتایج حاصل از ترکیبات فنولی نیز با افزایش غلظت عصاره افزایش، و با گذر زمان کاهش ترکیبات فنولی را نشان داد. به طوری که بیشترین میزان در غلظت 10 گرم از چای سبز مشاهده شد. با توجه به آزمون های انجام شده و نتایج به دست آمده از نظر کمی غلظت 5/7 گرم از چای سبز نتایج مثبت بیشتری را نشان داد اما از نظر کیفی غلظت 5 گرم از عصاره چای سبز بهترین تیمار انتخاب گردید.