بررسی استعاره زن در متون نوشتاری زبان فارسی دهه ی 1300 تا 1357

هدف پژوهش حاضربررسی استعاره زن در متون نوشتاری فارسی در دهه ی 1300تا1357 است.روش انجام تحقیق تحلیل محتوا است و جامعه ی آماری کتابهای جزیره ی سرگردانی نوشته ی سیمین دانشور(1377)، زن زیادی نوشته ی جلال آل احمد(1383)، کتاب سه تار نوشته ی جلال آل احمد(1382)، وکتاب بوف کور نوشته ی صادق هدایت(1351).کتابها بصورت تصادفی از بین سالهای 1300تا 1357انتخاب گردیده است.از نتایج این پژوهش به نظر می رسد که استعاره هایی که به توصیف مشخصات زنان می پردازد، انگاره ای بوده و تک تناظری می باشد.در مفهوم سازی استعاره های مربوط به زن، حوزه های مبدا را به ترتیب حوزه های، ویژگیهای انسانی(30%)،حوزه های حیوانات(20%)،حوزه های گیاهان(10%)، حوزه های کالا(10%)،حوزه های طبیعت (8%)، حوزه های خردنی و آشامیدنی (5%)، حوزه ی اجرام آسمانی(3%)،حوزه ی رنگ (30%)،تشکیل می دهد.یافته ها نشان می دهد که بیشترین استعاره ها مربوط به حوزه ی گیاهان (60%) و کمترین آنها مربوط به حوزه ی جواهرات(3%)است.