تحلیل و بررسی شخصیّت در دو اثر محمود دولت آبادی (کلیدر و سلوک) بر اساس نظریّه ی فردیّت یونگ

کارل گوستاو یونگ از نظر تاثیر بر اندیشه¬ی قرن بیستم و یاری به شناخت وضعیت انسان، شخصیّتی بزرگ و قابل تقدیر و هم ردیف روان شناسان بزرگی چون زیگموند فروید است. مفاهیمی که او ابداع کرد از جمله کهن الگوهای باستانی مانند نقاب و سایه و نیز طبیعت هدفمند روان انسان که به سوی تفرّد پیش می رود، و تعریف هوشمندانه اش از ناخودآگاه جمعی ، جزیی از فرهنگ بشری معاصر است. در عصر حاضر، با پیوند هر چه بیشتر ادبیات و روان شناسی، مطالعه¬ی آثار ادبی با رهیافت نظریات یونگ رونق یافته است. یکی از نظریّاتی که در مطالعه¬ی این آثار کاربرد دارد، نظریه¬ی فرآیند فردیّت است. فرآیند فردیّت مراحل تکامل فرد را به صورت علمی مرور می¬کند و درصدد است تا راه دستیابی انسان به سوی کمال را ترسیم کند. پژوهش حاضر با این رهیافت سعی دارد با روش تحلیل کیفی محتوا و با ابزار مطالعه¬ی کتابخانه ای به تحلیل چند شخصیت از رمان کلیدر و شخصیّت قیس در رمان سلوک بپردازد.