اثر اسید اگزالیک بر عمر گلجایی و برخی از صفات فیزیولوژیکی گل شاخه بریده رز

چکیده : گل رز یکی از مهمترین گل های شاخه بریده از لحاظ تجاری است. حفظ کیفیت پس از برداشت گل های شاخه بریده برای جلوگیری از تلفات پس از برداشت گل اهمیت بسیاری دارد. پیری یکی از عوامل اصلی تأثیرگذار روی کیفیت گل است که می تواند توسط چندین فاکتور قبل و پس از برداشت ایجاد شود از جمله تنش آب، مقادیر کربوهیدرات، میکروارگانیسم ها. پیری گل های شاخه بریده به کاهش قابل ملاحظه انرژی مورد نیاز برای واکنش های سنتزی وابسته است. به طوری که کاربرد کربوهیدرات خارجی برای به تأخیر انداختن پیری در طول دوره پس از برداشت گل های شاخه بریده ضروری است. ما اثر اسید اگزالیک و ساکارز را در گسترش عمر گلجایی گل رز رقم لوکسور ارزیابی کردیم. از اینروآزمایشی بشکل فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار شامل تیمار با اسید اگزالیک در غلظت های (صفر، 30 ، 60 ، 90 ، 120 میلی گرم در لیتر ) و ساکارز ( صفر و 2% ) انجام دادیم. نتایج نشان داد که کاربرد تیمارهای اسید اگزالیک و ساکارز موجب افزایش عمر گلجایی، میزان جذب آب، وزن تر نسبی و قطر گل شده و میزان نشت الکترولیت، اتلاف آب و هدایت روزنه ای را کاهش داد. کاربرد 120 میلی گرم بر لیتر اسید اگزالیک بهمراه ساکارز منجر به بیشترین عمر گلجایی شد. نتایج نشان داد که اسید اگزالیک عمر گلجایی را از طریق توقف باز شدن روزنه و کاهش تعرق از برگ ها و افزایش جذب آب، افزایش داد.