تجلی مبانی اکسپرسیونیسم در شعر مولانا (غزلیات شمس)

اوایل قرن بیستم، اروپا شاهد پاگرفتن و ریشه دواندن جنبشی ادبی هنری موسوم به اکسپرسیونیسم بود که اساس آن بر نمایش احساسات تند وتیز با روش های غیرمتداول، ذهنیت گرایی افراطی، هنجارشکنی و نوگرایی بود. عشق، مرگ، ترس و ... از دغدغه های انسان معاصر هستند که اکسپرسیونیسم با حساسیت ویژه ای به آن پرداخته است. «غزلیات شمس» آیینه شوریدگی ، عشق سرمستانه و نماینده بی قراری و بی تابی مولانا در فراق شمس است. او این هیجانات روحی اش را در حال سماع و دریدن پرده های خویشتن داری در قالب غزلیات ریخته است. سایر مولفه هایی که مبنای اکسپرسیونیسم هستند و هم چنین درون مایه هایی مشترک را می توان در ساختار ظاهری و محتوایی «غزلیات شمس» یافت و بررسی کرد. این پایان نامه به تجلی مبانی مکتب اکسپرسیونیسم در غزلیات شمس و تفاوت های این دو پرداخته است.