بررسی تاثیر متقابل رودخانه و سازه آبشکن در عملکرد طرحهای حفاظت سواحل رودخانه (مطالعه موردی: بازه آچاچی از رودخانه قزل اوزن)

ساماندهی رودخانه به مجموع عملیاتی اطلاق میشود که در طول یا عرض رودخانه جهت استفاده بهینه و در راستای تأمین اهدافی مشخص صورت میگیرد. عمده ترین هدف ساماندهی رودخانهها مهار سیلاب میباشد. خاکریز طولی به عنوان سازه موازی با جریان و آبشکنها به عنوان سازه عرضی از متداولترین سازههای ساماندهی رودخانه به شمار میروند. در این تحقیق با تهیه داده های میدانی موجود مربوط به طرح اجرا شده در بازه آچاچی از رودخانه قزل اوزن، اثر این سازههای حفاظتی بر روی الگوی جریان و تغییرات پارامترهای هیدرودینامیکی جریان رودخانه که تحت اثر اجرای این طرح قرار دارند، مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور، با توجه به موقعیت آبشکن های احداث شده و با لحاظ شرایط مرزی و سایر پارامتر های هیدرولیکی مورد نیاز، شرایط هیدرولیکی مسئله با استفاده از نرم افزار mike21-fm مدلسازی و توسط داده های موجود واسنجی و اعتبارسنجی گردیده است. سپس با در نظر گرفتن اهداف اولیه تعریف شده جهت طرح ساماندهی در بازه مورد نظر، نحوه کارکرد سازه های مذکور، میزان موفقیت و نقاط ضعف و قدرت طرح تعیین شده و پیشنهاداتی برای استفاده در طرح های آتی ارائه میگردد. همچنین نقشههای سیلاب و بردارهای سرعت در حالت قبل و بعد از اجرای طرح ساماندهی در کل بازه بررسی شده و آسیبهای وارد به بازه ساماندهی شده و امکان بروز خطرات احتمالی در آینده، برای مدیریت و نگهداری رودخانه و سامانه آبشکنها ارزیابی گردیده است. الگوهای جریان و شکل گردابه ها حول آبشکن های ساخته شده و همچنین حول آبشکنها با شکلهای دیگر ارزیابی گردیده و بر اساس آنها نتیجهگیریهای لازم در خصوص ضرورت اصلاح طول، ارتفاع و یا شکل دماغه آبشکنهای احداث شده، گرفته شده است. از اساسیترین و شاید یکی از مهمترین نکات، بحث استقلال مش است. در این تحقیق درشت ترین مش ریزی که اگر شبکه بندی را از آن ریزتر کنیم تغییر زیادی در پارامترهای اساسی ما (در اینجا سرعت و جهت جریان) ایجاد نشود، به عنوان مش طراحی انتخاب شده است. در این تحقیق جنس آبشکن های مورد استفاده نادیده گرفته شده است.