بررسی میزان تاثیر الگوی باور بهداشتی بر وضعیت بدنی دانش آموزان

260 دانش آموز کلاس اول راهنمایی از طریق پرسشنامه ای که براساس الگوی باور بهداشتی تنظیم شده بود و معاینه براساس آزمون نیویورک و مشاهده رفتارهای پیشگیری کننده، به منظور تعیین میزان تاثیر کاربرد الگوی باور بهداشتی بر وضعیت بدنی آنان مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها نشان دادند که رفتارهای پیشگیری کننده و وضعیت بدنی قبل از مداخله آموزشی در سطح پائینی قرار داشتند و بین دو گروه آزمون و شاهد تفاوت معنی داری وجود نداشت . براساس این نتایج، از طریق (آموزش حضوری، نصب پوستر در کلاس و توزیع جزوه "راز وضعیت جسمی خوب ") اقدام به مداخله آموزشی گردید. بعد از مداخله آموزشی مجددا پرسشنامه اولیه توسط دانش آموزان تکمیل و جمع آوری گردید و همچنین نسبت به مشاهده رفتارهای پیشگیری کننده و نیز معاینه وضعیت جسمی آنان اقدام و نتایج ثبت گردید. نتایج بررسیها پس از مداخله آموزشی حاکی از وجود تفاوت معنادار با p<0.000 بین دو گروه آزمون و شاهد در اتخاذ رفتارهای پیشگیری کننده بود. همچنین نتایج نشان داد که وضعیت بدنی در گروه آزمون بهبود یافته و با p<0.000 تفاوت معناداری با گروه شاهد نشان داد. آموزش ارائه شده در تغییر آگاهی و عوامل الگوی باور بهداشتی در گروه آزمون موثر بوده و در کلیه موارد با p<0.000 تفاوت معناداری را با گروه شاهد نشان داده است . تجزیه رفتارهای پیشگیری کننده به 6 رفتار و وضعیت بدنی به 8 وضعیت مختلف و انجام آزمون آماری ویلکاکسون حاکی از تفاوت معنادار با p<0.000 برای همه رفتارها و 5 حالت از وضعیت بدنی بین گروه آزمون و شاهد بود. بیشترین میزان همبستگی بین اتخاذ رفتارهای پیشگیری کننده با عامل منافع درک شده مشاهده شد، بدین معنا که منافع درک شده بهترین پیشگویی کننده برای اتخاذ رفتارهای پیشگیری کننده بوده است . بهبود وضعیت بدنی بعد از مداخله آموزش در گروه آزمون به طور معناداری تنها با اتخاذ رفتارهای پیشگیری کننده همبستگی نشان داده است ، به تعبیری اتخاذ رفتارهای پیشگیری کننده باعث بهبود وضعیت بدنی دانش آموزان در گروه آزمون شده است . نتایج فوق بر تاثیر آموزش ارائه شده بر مبنای الگوی باور بهداشتی تاکید می نماید که با تحقیقات قبلی مطابقت دارد.