بررسی نتایج حاصل سونوگرافی کلیه در تشخیص اسکارکلیوی در مقایسه با اسکن dmsa در بیمارانی که با uti در بخش نفرولوژی بیمارستان رازی کرمانشاه بستری شده اند (1376-1375)

شایعترین عارضه طولانی مدت پیلونفریت حاد، ایجاد اسکار کلیوی است (بخصوص در نوزادان کودکان) از آنجا که وجود اسکار در کلیه بیمار مبتلا به uti، یکی از یافته ای مهم در پی گیری بیمار از نظر انجام vcug یا دیگر روشهای بررسی می باشد و از طرفی نشان داده شده است که تعداد اسکارهی کلیوی با درمان سریع آنتی بیوتیکی کاهش می یابد بنابراین تشخیص اسکار از اهمیت زیادی برخوردار است . برای تشخیص اسکار از روشهای مختلف تصویربرداری ار جمله سونوگرافی، ivp و اسکن dmsa استفاده می شود. دقیقترین و حساسترین روش اسکن dmsa می باشد ولی از آنجا که سونوگرافی بدون ضرر، در دسترس و ارزان قیمت است به عنوان روش انتخابی بکار می رود. از آنجا که استفاده از بعضی روشهای تصویربرداری در پی گیری بیماران مبتلا به uti، بسته به گزارش اسکار در سونوگرافی است و از طرفی دقت سونوگرافی به مهارت سونوگرافیست هم بستگی دارد، این مسالعه نتایج سونوگرافی های بیماران در مقایسه با اسکن dmsa در تشخیص اسکار کلیه ارزیابی شد. مطالعه گذشته نگر و از طریق مراجعه به پرونده بیمارانی بود که طی سالهای 1375 و 1376 در بیمارستان رازی کرمانشاه تحت هر دو روش تصویربرداری (سونوگرافی و اسکن dmsa) قرار گرفته بودند. کلا 133 کلیه مورد مطالعه قرار گرفت که 33 کلیه در گزارش اسکن dmsa اسکار داشته اند ولی فقط در گزارش سونوگرافی 8 کلیه به اتساع خفیف و منتشر سیستم پیلوکالیسیل اشاره شده بود. حتی اگر اتساع خفیف و منتشر سیستم پیلوکالیسیل را اشاره ای به اسکار در نظر بگیریم، طبق محاسبات آماری حساسیت سونوگرافی در بیمارستن رازی کرمانشاه طی سالهای 75 و 76، 24/2 درصد و ویژگی آن 93 درصد و قدرت تشخیص آن 75/9 درصد بوده است ولی در واقع در هیچ گزارش سونوگرافی اشاره دقیق و مشخصی به اسکار نشده بود، در حالیکه حساسیت و ویژگی سونوگرافی در تشخیص اسکار کلیه در دیگر مطالعات انجام شده ارقام و قابل قبولی را ذکر می کند.