هنرهای سنتی ایران تجلی نمادین جهانی ابدی و ازلی است که این جهان را محلی گذرا و واسطه ای برای رسیدن به مرتبه ای وتلاتر به منظور وصول به آرامش درونی می داند. تزیین و آرایش ساختمان که جزء لاینفک معماری محسوب می شود در آجرکاری، کاشی کاری، گچبری وآینه کاری در کنار قالی بافی، قلمکاری، سفالگری، منبت کاری، کنده کاریچوب، گره چینی و همچنین سایر دست آوردهای صنایع دستی نمود یافته است، این عناصر تزیینی پیوندی یگانه ایجاد نموده که فضای معماری ایران را آکنده از زیبایی معنوی می سازد و این خود زیبایی ظاهری را نیز به همراه دارد. هنر آجر کاری و ایجاد تزیینات با آجر در بناها از دیر باز در ایران رواج داشته و معماران چیره دست با این ابزار ساده نقوش بسیار پیچیده و زیبایی به وجود آورده اند که باعث حیرت و شگفتی می شوند. تزیینات آجرکاری در بناهای آرامگاهی خرقان در استان قزوین عنوان پژوهشی این پایان نامه است که از دوره سلجوقی به یادگار مانده است. تنوع استفاده از آجر این بنا را به موزه آجرکاری تبدیل کرده است. این تحقیق به پیشینه تاریخی این دو برج پرداخته و سعی بر آن داشته تا در مطالعه و بازسازی ارزشهای هنری این دو بنا کوشا باشد. در مجموع برجهای خرقان از لحاظ معماری و همچنین تزیینات وابسته به آن، تاثیرات فراوانی بر معماری پس از خود در داخل کشور و خارج از آن داشته و هم اکنون نقوش تزییناتی این دو برج جایگاه مهمی در گرافیک معاصر ایران با توجه به نمونه های اشاره شده داشته و خواهد داشت.