در این تحقیق چگونگی تأثیر موجودی عوامل اصلی تولید و قیمت های نسبی بر سهم بخش کشاورزی در تولید ناخالص داخلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در مطالعه حاضر از ویژگی های پوش تابع تولید ناخالص داخلی بر مبنای مدل های نظری دیگزیت و نورمن و با استفاده از داده های سری زمانی طی دوره زمانی 1386-1338 برای شناسایی عوامل موثر بر سهم بخش کشاورزی در gdp استفاده شده است. برای برآورد معادلات و بررسی رابطه یا روابط بلندمدت بین متغیرها، از روش اقتصادسنجی vecm استفاده شد. مهمترین نتایج حاصل از تحقیق بر وجود تأثیر مثبت قیمت نسبی کالاهای کشاورزی بر سهم بخش کشاورزی در gdp در بلندمدت دلالت دارد. نتایج اهمیت قیمت های نسبی را نشان می دهد، زیرا افزایش قیمت کالاهای کشاورزی باعث بهبود رابطه مبادله به نفع بخش کشاورزی می شود و باعث می شود درآمد کشاورزان افزایش یابد. با وجود خانوارهای کم درآمد در این بخش لازم است که دولت از تولیدکنندگان داخلی در مقابل کاهش درآمد، سیاست های حمایت از درآمد کشاورزان را اعمال کند. سیاست دولت در زمینه قیمت گذاری محصولات کشاورزی باید با توجه به افزایش قیمت در سایر بخش ها صورت گیرد، زیرا با توجه به اینکه افزایش قیمت بخش کشاورزی بر درآمد کشاورزان تأثیر می گذارد و باعث می شود که رابطه مبادله به نفع بخش کشاورزی تغییر کند و درآمد واقعی کشاورزان افزایش یابد. همچنین از نتایج دیگر این تحقیق می توان به رابطه عکس بین موجودی سرمایه در هر واحد نیروی کار با سهم کشاورزی در تولید ناخالص داخلی اشاره کرد، زیرا تغییر تکنولوژی بخش کشاورزی را تحت تأثیر خود قرار می دهد که این نتیجه هماهنگ با قضیه ریبزینسکی است زیرا فناوری غالب در بخش کشاورزی ایران تا حد زیادی کاربر بوده و این می تواند دلیلی بر قدرت پایین، اثر متغیر موجودی سرمایه بر سهم بخش کشاورزی باشد.