این تحقیق جهت بررسی مقایسه ای وضعیت مشارکت اجتماعی زنان دو نسل و عوامل اجتماعی موثر بر آن انجام یافته است. متغیرهای مورد بررسی در دو سطح فردی و اجتماعی انتخاب شده اند که عبارتند از: «میزان تحصیلات»، «وضعیت تأهل»، «پایگاه اقتصادی ـ اجتماعی»، «سن»، «میزان استفاده از رسانه ها»، «میزان اعتماد»، «نگرش نسبت به مشارکت اجتماعی زنان»، و در نهایت «میزان مشارکت» که متغیر وابسته این تحقیق می باشد. جامعه آماری این مطالعه شامل کلیه زنان 25 تا 35 سال (نسل دوم) و 45 تا 55 سال (نسل اول) شهر تهران می باشد که از این تعداد، طبق فرمول کوکران، تعداد 400 نفر مورد بررسی قرار گرفتند. روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش، روش پیمایش و تکنیک جمع آوری داده ها، پرسشنامه است. برای آزمون فرضیه ها برحسب سطح سنجش متغیرها از آزمون t و آزمون متقارن آن uمان ویتنی، آزمون کندال c ، آزمون کای اسکویر و نیز مقایسه فراوانی ها و درصدها استفاده شده است. نتیجه کلی تحقیق نشان از آن دارد که میزان مشارکت اجتماعی زنان نسل دوم (که دارای سنی پایین تر بودند)، بالاتر از میزان مشارکت اجتماعی زنان نسل اول (که دارای سنی بالاتر بودند) می باشد. به طوری که بیش از 80 درصد از زنان نسل دوم دارای مشارکتی در حد متوسط و بالا بوده اند؛ حال آنکه تنها حدود 60 درصد از زنان نسل اول دارای مشارکتی از این دست بوده اند. مطابق نتایج این تحقیق، عواملی از جمله سطح تحصیلات، پایگاه اجتماعی ـ اقتصادی، میزان استفاده از رسانه ها، و نیز نگرش مثبت نسبت به مشارکت، در افزایش مشارکت اجتماعی زنان نقش داشته است.