پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بهوشمندی و ارضای نیازهای بنیادی روان شناختی در بیماران دیابتی و افراد سالم انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل بیماران دیابتی مراجعه کننده به کلینیک دیابت بیمارستان شهید بهشتی شهرستان قروه و کارکنان آن بیمارستان بود. نمونه تحقیق با حجم 200 نفر (100 نفر بیمار، 100 نفر سالم) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردید. برای گرد آوری اطلاعات از سه پرسشنامه ی مقیاس بهوشمندی (براون و ریان ، 2003)، مقیاس ارضای نیازهای بنیادی (گاردیا ، دسی و ریان، 2000)، مقیاس استرس ادراک شده (کوهن و همکاران، 1983) استفاده شد. آزمون آماری مورد استفاده در این پژوهش ضریب همبستگی گشتاوری پیرسون بود. یافته های پژوهش نشان داد که بین بهوشمندی و ارضای نیازهای بنیادی از نظر آماری رابطه معنا داری وجود دارد، افراد مبتلا به دیابت به طور معناداری از میزان بهوشمندی پایینی نسبت به افراد سالم برخوردارند. هرچند داده ها نشان داد که میزان ارضای نیازهای بنیادی در افراد مبتلا به دیابت نسبت به افراد سالم بیشتر است، ولی از نظر آماری معنادار به دست نیامد و افراد سالم نیز به طور معنا داری استرس ادارک شده پایین تری نسبت به بیماران دیابتی داشتند.