هدف اصلی این تحقیق بررسی ارتباط بین آزمون های دوی یک مایل ، پله کویین و مدل بدون فعالیت در برآورد vo2max دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار پسر 11 تا 16 ساله شهرستان مبارکه است. جامعه آماری این تحقیق شامل تمامی دانش آموزان پسر 11 تا 16 ساله شهرستان مبارکه است. بدین منظور 200 نفر از دانش آموزان پسر 11 تا 16 ساله شهرستان مبارکه به به صورت تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند(گروه a =100 نفر ورزشکار و گروه b = 100 نفر غیر ورزشکار). ابتدا مشخصات بدنی آزمودنی ها مانند : قد به متر( ورزشکاران= 116/0± 69/1 و غیر ورزشکاران116/0 ±69/1 ) ، وزن به کیلوگرم (ورزشکاران= 59/7 ± 07/48 و غیر ورزشکاران= 19/8 ±33/49) ، شاخص توده بدنی به متر بر کیلوگرم(ورزشکاران= 6/3 ± 05/19 و غیر ورزشکاران= 38/2 ± 9/21) محاسبه شدند . آزمودنی ها پرسش نامه مربوط به میزان فعالیت بدنی و توانایی عملی ادراک شده را برای برآورد vo2max بدون فعالیت را قبل از انجام دو تست دیگر تکمیل کردند. در مرحله بعدی در دو هفته متوالی ، از هر یک از آزمودنی ها آزمون پله کویین و دوی یک مایل گرفته شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل دادها نشان می دهد که : 1) بین حداکثر اکسیژن مصرفی حاصل از آزمون دوی یک مایل و مدل بدون فعالیت دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار ارتباط مستقیم و معنی داری وجود دارد. 2) بین حداکثر اکسیژن مصرفی حاصل از آزمون دوی یک مایل و پله کویین دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار ارتباط مستقیم و معنی دارد. 3) بین حداکثر اکسیژن مصرفی حاصل از آزمون پله کویین و مدل بدون فعالیت دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار ارتباط مستقیم و معنی داری وجود دارد. 4) بین نتایج حداکثر اکسیژن مصرفی برآورد شده از طریق آزمون پله کویین گروه ورزشکار و غیر ورزشکار اختلاف معنا داری وجود دارد. 5) بین نتایج حداکثر اکسیژن مصرفی برآورد شده از طریق آزمون دوی یک مایل و مدل بدون فعالیت در گروه ورزشکار و غیر ورزشکار اختلاف معنا داری وجود ندارد.