به منظور بررسی میزان سودمندی باکتری های تثبیت کننده نیتروژن (ازتوباکتر و آزوسپریلوم) در مقایسه با سطوح مختلف کود اوره برعملکرد و اجزای عملکرد جو شش ردیفه بهاره، (رقم ریحان) ، آزمایشی در سال زراعی 86-87 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارهای کودی شامل یک سطح کود بیولوژیک (مخلوط باکتری های ازتوباکتر و آزوسپریلوم) و شش سطح کود اوره (0 ، 20 ، 40 ، 60 ، 80 و100 کیلوگرم نیتروژن در هکتار) بودند. در این آزمایش صفاتی شامل ارتفاع بوته، سطح برگ، تعداد پنجه، وزن خشک اندام هوایی و ریشه، عملکرد (اقتصادی و بیولوژیک) اجزای عملکرد و درصد پروتئین دانه اندازه گیری شد. نتایج نشان داد تیمار های کودی شامل کود بیولوژیک و سطوح کود نیتروژن، تاثیر معنی داری بر کلیه صفات مورد مطالعه به جز شاخص برداشت و وزن هزار دانه داشتند، به طوری که در صفات مورد مطالعه، بیشترین میزان سودمندی باکتری های تثبیت کننده نیتروژن، در سطوح 60 و 80 کیلوگرم مشاهده شد. تعداد پنجه در تیمار کود بیولوژیک و سطح 100 کیلوگرم نیتروژن، تفاوت معنی داری در پایان فصل رشد با یکدیگر نشان ندادند. عملکرد دانه در تیمارهای 20 تا 80 کیلوگرم و تیمار کود بیولوژیک در یک دسته قرار گرفتند همچنین تیمارهای 100و 80 کیلوگرم وکود بیولوژیک با هم تفاوت معنی داری نداشتند. تعداد دانه در هر سنبله در تیمار کود بیولوژیک با تیمار های 60 و 80کیلوگرم نیتروژن تفاوت معنی داری نشان نداد. در مورد عملکرد بیولوژیک نیز نتیجه ای مشابه بدست آمد. درصد پروتئین در تیمارهای40، 60 و 80کیلوگرم و تیمار کود بیولوژیک تفاوت معنی داری نداشتند. عملکرد پروتئین نیز تفاوت معنی داری بین تیمار کود بیولوژیک و تیمار های کودی 60 و 80 کیلوگرم دارا نبود. با توجه به تمام نتایج می توان بیان داشت کود بیولوژیک متشکل از باکتری های تثبیت کننده نیتروژن آزادزی احتمالا معادل 60 الی 80 کیلوگرم نیتروژن در هکتار نیاز کودی گیاه جو (رقم ریحان) را تأمین می نمایند.