صنعت تایر یک صنعت واسط بین صنایع پتروشیمی و خودرو می باشد. وجود دوصنعت مذکور به صورت نسبتاً فعال در کشور، توجیه مناسبی برای فعالیت صنعت تایر می باشد. حمل و نقل جاده ای بالا در ایران و وسعت کشور، دلیل دیگری بر اهمیت این صنعت در کشور ما است. بنابراین تاکید بر سرمایه گذاری جهت توسعه، بازسازی و تامین نیازمندی های خدماتی و تجهیزاتی در این صنعت امری ضروری به نظر می رسد. قابل ذکر است که صنعت تایر با وجود قدمت و سابقه طولانی فعالیت در کشور، اما همچنان با مشکلات دیده ای رو به روست که بخش عمده ای از آن مشکلات را می توان به ضعف هایی که در امر انتقال تکنولوژی به این صنعت وجود دارد، نسبت داد. هدف این پژوهش، آسیب شناسی انتقال تکنولوژی در صنعت تایر کشور و یافتن چالش ها و ارائه راهکارهای مرتبط با آن می باشد. تا کنون انتقال تکنولوژی در صنعت تایر کشور در قالب قراردادهای مشارکت در سرمایه گذاری و انتقال دانش فنی صورت گرفته است. به همین دلیل در این پژوهش با نگاهی دقیقتر و موشکافانه تر از دیدگاه انتقال تکنولوژی به بررسی نقاط قوت و ضعف هر یک از این قراردادها خواهیم پرداخت. قابل ذکر است که در پژوهش های پیشین اکثرا ماهیت حقوقی قراردادها مورد بررسی قرار گرفته است. این پژوهش از نظر بررسی مباحث انتقال تکنولوژی و بومی سازی آن، طرح بدیع در این زمینه می باشد. از این رو یافته های این پژوهش می تواند در تحقیقات بعدی در این زمینه به کار گرفته شود.