بررسی تصویری که از ایران امروز در جهان ارائه می شود یکی از موضوعاتی است که امروزه پیش روی دانشجویان علوم سیاسی قرار گرفته است. چرا که به هر ترتیب این تصویر و محورهای موجود در آن و همچنان مبانی که در آن استفاده شده است می تواند در بسیاری از تصمیم گیری های کلان در جهان درباره ایران نقش قابل توجهی داشته باشد. در این بین مسئله افکار عمومی هم بسیار برجسته است. با نگاهی به همه این مسائل این پژوهش تصمیم دارد تا در مرحله اول مبانی نظری سیاست و رسانه را مورد بررسی قرار داده است. همچنین در مرحله بعدی به همگونی محورهای مطرح شده درباره ایران در رسانه ها با مسائلی که از سوی سیاستمداران غربی به ویژه آمریکایی حول ایران بیان می شود، بپردازد. همان طور که در بحث سوالات و فرضیه ها هر دو موضوع مدنظر قرار گرفته است. به طوری که در فصل اول سعی بر این شده که با مطرح شدن مسائلی همچون ارتباط علوم سیاسی و رسانه و همچنین چگونگی به کارگیری رسانه توسط دولت مردان در دیپلماسی رسانه، فضای کلی و نظری بحث مطرح شود. علاوه بر این در فصل اول موضوع افکار عمومی و چگونگی هدایت آن در علوم سیاسی مورد بررسی قرار گرفته است، چرا که در فصل های بعدی مسئله چگونگی ارتباط این مسائل بسیار مهم خواهد بود. به طور واقع فصل اول فضایی ایجاد می کند که مخاطب در فصل های بعدی که به موضوعاتی همچون سیاست خارجی و دیپلماسی عمومی و البته تصویر ایران در رسانه های غربی می پردازد کاملاً با مبانی نظری آشنایی دارد. در فصل بعدی هم مسئله ایران هراسی در سیاست خارجی آمریکا مطرح شده است. دلایل چگونگی و همچنین پیامدهای این ایران هراسی در این فصل مورد هدف می باشد. همچنین علاوه بر این مسئله این فصل ارتباطی میان فصل اول و سوم برقرار می کند. آن چنان که در فصل دوم این موضوع که ایران هراسی در چه محورهایی در صحبت های مقامات غربی مطرح می شود و علوم سیاسی و دولت ها چگونه از رسانه برای مسئله ایران هراسی بهره می برند مورد توجه قرار گرفته است. در فصل سوم هم محصولات رسانه ای و محورهای که درباره ایران در آن ارائه شده و میزان همگونی این محورها با محورهایی که از صحبت های مقامات غربی حول ایران در فصل پیش از آن استخراج شده، مورد بررسی قرار می گیرد. هدف از این پایان در نهایت چند مسئله مشخص است: 1-ابتدا بررسی منطقی رابطه بین علم سیاست و رسانه 2-برجسته ساختن رابطه بین ایران هراسی و سیاست خارجی آمریکا 3- استخراج محورهای ایران هراسی در محصولات غربی و به دست آوردن ارتباط این محورها با موضوعات مد نظر در سیاست خارجی آمریکا به دست آوردن این سه هدف در نهایت خواهد توانست که مخاطب این پژوهش را با وضعیتی که امروز درباره ایران در فضای سیاسی و رسانه ای وجود دارد کاملاً آشنا کند.

هدف تحقیق: اهداف مورد نظردر این پژوهش، عبارتند از: - شناخت دیدگـاه فقیهان مکتب اهل بیت علیهم السلام درحکم به جواز یا عدم جواز پدیدۀ شبیه سازی انسان، با بررسی زمینه و دلایل صدور این احکام، همچنین مقایسۀ تطبیقی آن با دیدگاه فقیهان اهل سنت. - شناخت حقوق فردی، اجتماعی و بین المللی فرد شبیه سازی شده (شبیه). - بررسی اخلاقی موضوع شبیه سازی انسان- ارائه پایان نامه درمجامع علمی و همایش ها. روش تحقیق: در این پژوهش، ضمن استفاده از روش کتابخانه ای (فیش برداری و سپس جمع بندی مطالب) ، از مصاحبه با افراد صاحب نظر دراین زمینه نیـز بهره گرفته شده است. این پژوهش با هدف درک بیشتر حقایق تدوین شده و لذا براساس این نگرش، بنیادی بوده واز آنجایی که بررسی آراء به صورت مستدل و مستند صورت گرفته است، پژوهشی علّی و تحلیلی است. یافته ها و نتایج تحقیق: در این پژوهش ابتدا، مسأله شبیه سازی انسان از دیدگاه عقلا، مورد بررسی قرار گرفت که از بین دلایل مخالفان، مشکلات پزشکی، به ویژه پیری زود رس، در فرد شبیه سازی شده و از بین دلایل موافقان، مباحثی همچون امکان درمان برخی بیماریها، نظیر ضایعات نخاعی، به نظر از اعتبار بیشتری برخوردار بود. سپس این مساله از نگاه ادیان آسمانی باختصار و از نظر مذاهب فقهیِ شیعی و سنی به تفصیل، مورد بررسی قرار گرفت که نتیجۀ این بررسی را می توان به دو دستۀ کلی، تقسیم نمود: 1- جواز: عمدۀ فقیهان شیعی (بنا بر اصل اباحه) 2- حرمت: فقیهان اهل سنت (عمدتاً برمبنای قیاس و استحسانات عقلی)، معدودی از فقیهان شیعی(بر مبنای تغییر در خلقت و عدم مالکیت بر جسد)، علمای مسیحی (برمبنای نقض حرمت جنین، چه آنکه مسیحیان، ادخال روح را با لقاح مقارن می دانند) و علمای یهودی(به دلیل از بین رفتن نقشهای خانوادگی و نظام اجتماعی). در مبحث حقوقی نیز، حقوق فردی، اجتماعی و معاهدات بین المللی در رابطه با شبیه، مورد بررسی قرار گرفت و نتیجه ای که از این بررسی به دست آمد، این است که فرد شبیه نیز، باید از حقوقی همانند سایر انسانها، برخوردار باشد و نحوۀ تولد او، نقشی در ایجاد تبعیض بین حقوق او و دیگران ندارد و در پایان، بررسی اخلاقی این پدیده مطرح گردید و نتیجه ای که از آن می توان گرفت این است که، هر چند، حکم شرعیِ پدیدۀ شبیه سازی انسان، به اعتبار اصل محکم اباحه، می تواند جواز مطلق باشد، ولی بعید نیست که در آینده و در صورت احراز و اثبات مفسدۀ واقعی برای آن، فقها حکم به حرمت ثانوی و حتی اولیِ آن نمایند، چرا که اگر یقین حاصل شود، این پدیده به اعتبـار ایجـاد ناهنجاریهای اخلاقی، اجتماعی و پزشکی، از مصادیقِ امور ضرری است، حکم شارع در مقابل آن، نمی تواند جواز باشد