امروزه پلاستیک ها و مخصوصا پلاستیک های مهندسی در کاربردهای تریبولوژیکی جایگاه ویژه ای یافته اند. در میان آنها پلی استال به علت دارا بودن خواص تریبولوژیکی خوب مورد توجه قرار گرفته است. از آنجاییکه پلی استال در حالت خالص قادر به تامین احتیاجات تریبولوژیکی نمی باشد، از پرکننده های مناسب جهت بهبود رفتار تریبولوژیکی ان استفاده می شود. در این تحقیق از خانواده پرکننده های لیفی، الیاف کوتاه و پالپ آرامید، از خانواده پرکننده های ذره ای، ذرات آلومینا در دو اندازه میکرو و نانو و از خانواده روان کارهای جامد، پودر تفلون انتخاب شده اند. در این تحقیق سعی بر آن است که نقش هر پرکننده بر خواص فیزیکی، مکانیکی و تریبولوژیکی مورد بررسی قرار گیرد. بدین منظور کامپوزیت های مورد نظر به روش اختلاط مذاب تهیه و توسط فرایند تزریق شکل دهی شدند. به منظور بررسی پراکنش پلیمرها در زمینه پلیمری از تصاویر میکروسکوپی الکترونی استفاده شده و آزمون های کشش، ضربه، دینامیکی- مکانیکی، تریبولوژیکی و آنالیز حرارتی بر روی نمونه های حاصل صورت گرفت. آزمون های تریبولوژیکی در دو حالت آزمون کوتاه مدت و بلند مدت طراحی و انجام شد. در آزمون های بلندمدت میزان سایش و رفتار آن نیز مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت به علت ماهیت پدیده نگری این پروژه، آنالیزهای آماری به منظور حصول نتایج قابل استناد و اطمینان مورد استفاده قرار گرفت. نتایج حاکی از آن است که الیاف کوتاه آرامید با درصدوزنی 4 بهترین اثر را از نقطه نظر خواص مکانیکی و تریبولوژیکی در زمینه پلیمری نشان داده اند. ذرات آلومینا در هر دو اندازه خواص تریبولوژیکی و تا حدودی خواص مکانیکی را تضعیف نموده و روان کار جامد تفلون نیز منجر به بهبود رفتار تریبولوژیکی پلی استال گشته است. در این تحقیق ارتباطی میان برخی از خواص مکانیکی و تریبولوژیکی نیز برقرار شده است.