هدف از این مطالعه بررسی پلی مورفیسم در ناحیه کناری (اگزونw1) و اگزون 4 و بخشی از اینترون های 3 و 4 ژن فاکتور رشد شبه انسولین بز (igf-i) بود. آنالیز pcr-sscp در ناحیه اگزون w1 دو الگوی باندی را نشان داد. فراوانی ژنوتیپ های aa، ab و bb در بزهای مرخز استان کردستان به ترتیب (97/0، 03/0 و 0002/0) بود درحالیکه فراوانی همین ژنوتیپ ها در بزهای مویی استان به ترتیب (96/0، 04/0 و 0004/0) بود. آنالیز pcr-rflp در ناحیه اگزون 4 و بخشی از اینترون های 3 و 4 سه الگوی باندی را نشان داد. فراوانی ژنوتیپ های gg، gc و cc در بزهای مرخز سنندج و سقز به ترتیب (58/0، 36/0 و 06/0) بود. انحرافی از تعادل هاردی واینبرگ در اگزون w1 دیده نشد اما اگزون 4 و بخشی از اینترون های 3 و 4 در حالت عدم تعادل قرار داشتند. قطعه اگزون w1 افراد دارای الگوی باندی جدید در روش pcr-sscp تکثیر داده شد، از ژل آگارز استخراج شد و سپس تعیین توالی گردید. یک جهش جدید از نوع جابه جایی در موقعیت 1617 مطابق با شماره 2/26119d که در آن گوانین تبدیل به آدنین شده بود شناسایی گردید. ارتباط پلی مورفیسم اگزون w1 و صفات تولیدی به دلیل وجود نداشتن افراد دارای ژنوتیپ bb در جمعیت و کم بودن تعداد افراد دارای ژنوتیپ ab محاسبه نگردید اما ارتباط بین پلی مورفیسم ناحیه اگزون 4 ژن igf-i و صفات تولیدی غیر معنی دار بود(05/0?p).