کنترل محرکه های موتور القایی با راندمان بالا عمدتاً توسط دو روش کنترل برداری و کنترل مستقیم گشتاور انجام می شود که به ترتیب در سال های 1970 و 1980 میلادی برای اولین بار مطرح شدند. امروزه هر دو روش فوق دارای انواع مختلفی بوده و پاسخ دقیقی از نظر حالت دائم و گذرا برای موتورهای القایی فراهم می آورند. علی رغم تشابهات موجود، این دو روش در زمینه ی کاربردی با هم متفاوت هستند. همچنین جزئیات عملکرد محرکه ی موتور، همانند نوسانات گشتاور و شار و فرکانس کلیدزنی اینورتر، حداقل در شکل اصلی و اولیه ی دو روش کاملاً با هم فرق می کند. در مقالات متعددی تفاوت بین دو روش بررسی شده و مزایا و معایب هرکدام نسبت به دیگری و زمینه ی کاری بهتر هرکدام بیان شده اند. این پایان نامه بر مبنای مقایسه ی دو روش vc و dtc و جستجوی اصول مشترک دو روش و علت های کارکرد نرم، کم بودن میزان ریپل حالت دائم و سرعت گذرای آن ها استوار است. با استفاده از اصول مشترک دو روش، روش جدیدی برای کنترل محرکه های موتور القایی استخراج میشود.