هدف از این پژوهش بررسی اثر سطوح مختلف مایع منی بر اسپرم پوشش دار شده با زرده تخم مرغ و اسپرم اپیدیدیمی در شرایط بدون شوک سرمایی و شوک سرمایی بود. نمونه های انزالی به وسیله مهبل مصنوعی از 4 راس قوچ تالشی با میانگین وزن 3/2±50 کیلوگرم و سن 3 تا 5 سال جمع آوری شد. بعد از جمع آوری نمونه های انزالی، نمونه های پوشش دار شده جمع آوری شد. جهت تهیه نمونه های اپیدیدیمی بیضه های 3 راس قوچ توسط عمل جراحی و بی حسی موضعی جدا و جهت استخراج اسپرم به آزمایشگاه منتقل شدند.نمونه های پوشش دار شده و اپیدیدیمی پس از انتقال به آزمایشگاه و ارزیابی اولیه به صورت جداگانه تجمیع و به 3 بخش تقسیم شدند. سپس به هر بخش صفر، 50 و 100 درصد مایع منی افزوده شد. نمونه ها با رقیق کننده تریس-زرده تخم مرغ به گونه ای رقیق شدند که غلظت نهایی آنها 106×600 اسپرم در هر میلی لیتر شود. درصد تحرک پیش رونده، زنده مانی و سلامت غشای پلاسمایی (آزمایش تورم هایپواسموتیک) صفر، 12، 24 و 36 ساعت پس از ذخیره سازی در دمای 5 درجه سانتی گراد ارزیابی شد. تیمار صفر درصد مایع منی در نمونه های انزالی و اپیدیدیمی نسبت به سایر تیمارها درصد تحرک پیش رونده، زنده مانی و سلامت غشای پلاسمایی بالاتری داشت (05/0p<). در نمونه های انزالی درصد تحرک پیش رونده، زنده مانی و سلامت غشای پلاسمایی در تیمارهای با سطوح مشابه مایع منی تفاوت معنی داری را در شرایط شوک سرما و بدون شوک سرما نشان ندادند (05/0p>). همجنین در نمونه های اپیدیدیمی درصد تحرک پیش رونده و سلامت غشای پلاسمایی در تیمارهای با سطوح مشابه مایع منی تفاوت معنی داری را در شرایط شوک سرما و بدون شوک سرما نشان ندادند (05/0p>). بنابراین کاهش مجاورت مایع منی با اسپرم سبب بهبود کیفیت اسپرم می شود و عامل اصلی کاهش کیفیت اسپرم در زمان ذخیره سازی، زمان مجاورت مایع منی با اسپرم است و تغییرات درجه حرارت در درجه دوم اهمیت قرار دارد.