خودروهای باربر خودراهنما (agv) برای حمل و نقل درونی و بیرونی مواد استفاده می شوند. این دستگاه ها بیشتر در محیط های تولیدی کاربرد داشته اند. اما اکنون از آن ها برای محیط هایی با حمل و نقل های تکراری مثل انبارها، سسستم های حمل و نقل زیرزمینی و ... نیز استفاده می شود. یک agv چندباره با 4 مسئله تعین وظیفه، انتخاب، دریافت و تحویل بار مواجه است. این تحقیق توامان به مسئله دریافت و تحویل بار توسط یک agv می پردازد. با ترکیب قوانین مختلف دریافت و تحویل بار، چندین استراتژی کنترلی پدید آمده و بهترین استراتژی با توجه به معیارهایی همچون خروجی، متوسط زمان جریان قطعات، متوسط زمان عبور و مرور قطعات، درصد زمان بیکاری agvها، درصد زمان حرکت agvها با ظرفیت کامل، درصد زمان حرکت agvها با ظرفیت خالی، درصد زمان بارگیری، درصد زمان تخلیه بار، متوسط طول صف در نقطه دریافت و تحویل، متوسط زمان انتظار در نقطه دریافت و تحویل؛ انتخاب گردید. برای رتبه بندی استراتژی های کنترلی از روش های vicor و saw, topsis استفاده شده است. به دلیل آن که این روش ها رتبه ی واحدی برای مسئله ارائه نکردند، از روش بردا که از روش های ادغام می باشد، برای تعین نتیجه نهایی استفاده شد.