هدف: هدف تحقیق حاضر بررسی پاسخ برخی از هورمون های آنابولیک و کاتابولیک نسبت به دو برنامه تمرین مقاومتی با شدت متوسط، حجم برابر و سرعت های آهسته و سریع بود. روش تحقیق: طرح تحقیق متقاطع بود که با همکاری10 داوطلب مرد ( با میانگین سن 76/1 ± 3/23سال، وزن 42/14 ±50/76 کیلوگرم، درصد چربی بدن 06/4 ± 81/13و شاخص توده بدن 21/3 ± 6/24 کیلو گرم بر متر مربع) در سه حالت کنترل، ورزش مقاومتی با حرکات آهسته و سریع انجام شد. ورزش مقاومتی با حرکات آهسته شامل سه ثانیه بالا بردن و سه ثانیه پایین آوردن و یک ثانیه مکث و ورزش مقاومتی با حرکات سریع شامل یک ثانیه بالا بردن و یک ثانیه پایین آوردن و بدون مکث در شش حرکت، چهار ست، 65-60 درصد یک تکرار بیشینه و فاصله استراحت دو دقیقه ای بین ایستگاه ها و 90 ثانیه بین ست ها بود. نمونه های خونی قبل، بلافاصله و نیم ساعت بعد از ورزش گرفته شد. برای تحلیل داده ها در حالت های سه گانه از آنالیز واریانس (anova) با اندازه گیری های مکرر و آنالیز واریانس یک طرفه بر تفاضل نمرات استفاده شد. یافته ها: ورزش های مقاومتی با حرکات آهسته و سریع سبب افزایش معنی دار هورمون رشد بلافاصله بعد از پروتکل شد و این هورمون نیم ساعت بعد از اجرای هر دو پروتکل کاهش معنی داری یافت. ضمنا بین دو ورزش مقاومتی با حرکات سریع و آهسته در هیچکدام از زمان ها تفاوت معنی داری در سطح هورمون رشد مشاهده نشد. مقادیر تستوسترون در ورزش مقاومتی با حرکات آهسته بلافاصله بعد از تمرین افزایش معنی داری یافت و این هورمون در حالت ورزش مقاومتی با حرکات آهسته و سریع نیم ساعت بعد از پروتکل نسبت به بلافاصله بعد از پروتکل کاهش معنی داری یافت. ورزش های مقاومتی با حرکات آهسته و سریع تاثیری در مقادیر کورتیزول، انسولین و گلوکز نداشتند. نتیجه گیری: در مجموع این مطالعه نشان داد که ورزش مقاومتی با حرکات آهسته و سریع باعث افزایش مشخصی در ترشح هورمون رشد می شوند. ولی ورزش مقاومتی با حرکات آهسته باعث پاسخ معنی دار قوی تری در هورمون تستوسترون نسبت به ورزش مقاومتی با حرکات سریع شد. بنابراین ورزش مقاومتی با حرکات آهسته نسبت به حرکات سریع در اولویت قرار می گیرد. همچنین هر دو ورزش مقاومتی غلظت های کورتیزول، انسولین و گلوکز را تغییر نداد. واژگان کلیدی: آنابولیک، کاتابولیک، تمرین مقاومتی، سرعت آهسته و سریع