بررسی پیرامتنیت در چند اثر فارسی، فرانسه و انگلیسی ژنت در کتاب الواح باز نوشتی به تبیین آراء و نظریات خود در مورد چگونگی روابط بین متون می پردازد. از نظر وی چگونگی رابطه ی یک متن با متون دیگر در پنج بخش قابل بررسی می باشد: بینامتنیت، پیرامتنیت، فرامتنیت، سر متنیت و بیش متنیت. یک اثر ادبی به طور خاص و کلیه ? آثار هنر? به طور عام، هرگز به صورت خام به بازار عرضه نمی شوند. این آثار همواره مجهز به دستگاهی هستند که آنها را حمایت، تکمیل، تزیین و یا تبیین می نماید و اغلب خواننده را به سوی خوانشی مطابق با اهداف نگارنده ? اثر سوق می دهد. این دستگاه که اصطلاحا پیرامتنیت نامیده می شود اغلب آنقدر در معرض دید است که به چشم نمی آید. البته دستگاه پیرامتنیت همواره مطابق میل خواننده ی اثر عمل نمی کند (بر خلاف میل نویسنده گاه عنوان کتاب موضوع داستان را برملا می سازد و یا برعکس). در این رساله از بین پنج گونه مذکور فقط به مطالعه ی پیرامتنیت و یا همان آستانه های یک متن از قبیل جنبه های نشر، نام مولف، عنوان ها، پیش کش نامه ها، دیباچه ها و مقدمه ها، تبرک نامه ها و یادداشت ها، مصاحبه ها و هم اندیشی ها، تصاویر پشت و رو? جلد سه گانه نیویورکی اثر رمان نویس آمریکایی خواهیم پرداخت. در فصل اول به مطاله ی نظری پیرامتنیت منتقد فرانسوی ژرار ژنت خواهیم پرداخت که نظریه خود را تحت تاثیر آثار بزرگانی چون بارت و کریستوا ارائه کرد. در فصل دوم کاربرد نظریه ی پیرامتنیت در رمان سه گانه ی نیویورکی و ترجمه های فارسی و فرانسه ی آن مورد مطالعه ی عملی و تطبیقی خواهد گرفت. در این فصل، بر مبنای رویکردی تحلیلی- تطبیقی رمان های مذکور بررسی خواهد شد. از سوئی دیگر، چون رمان مورد مطالعه در گونه ی ادبی رمان های پلیسی جنایی جای می گیرد، در فصل سوم با نگاهی اجمالی سنت رمان پلیسی در غرب و هم چنین دستاورد های فرهنگی پیرامتن ها ی این آثار را بررسی خواهیم کرد. کلید واژه: پیرامتن، برون متن، درون متن، ژنت، سه گانه ? نیویورکی

چکیده ندارد.