هدف پژوهش حاضر، بررسی ویژگی های شخصیتی و نگرش های ناکارآمد اقدام کنندگان به خودکشی، افراد افسرده (بدون سابقه اقدام به خودکشی) و افراد بهنجار بود. برای این منظور 36 نفر از بیماران اقدام کننده به خودکشی (21 زن، 15 مرد)، 40 نفر از بیماران افسرده بدون سابقه اقدام به خودکشی (26 زن، 14 مرد) و 45 نفر از افراد سالم (26 زن، 19 مرد) پرسشنامه پنج عامل بزرگ شخصیت و مقیاس نگرش های ناکارآمد را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس چند متغیره و روش همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصله در ارتباط با فرضیه اول نشان داد که میانگین گروه اقدام کننده به خودکشی در خرده مقیاس روان رنجورخویی از همه گروه ها بالاتر و در خرده مقیاس های وظیفه مداری و گشودگی در تجربه از همه پایین تر بودند. میانگین گروه بهنجار نیز در تمام خرده مقیاس ها (وظیفه مداری، گشودگی در تجربه، برون گرایی) به جز خرده مقیاس روان رنجورخویی بالاتر از دو گروه دیگر بود. در ارتباط با فرضیه دوم یافته ها خاطر نشان ساخت که میانگین خرده مقیاس های مطلق گرایی، تأیید اجتماعی و آسیب پذیری در گروه اقدام کننده به خودکشی از همه بالاتر و در گروه بهنجار از همه پایین تر بودند. تفاوت میانگین این خرده مقیاس در دو گروه افسرده و بهنجار از لحاظ آماری معنادار نبود. نتایج به دست آمده در ارتباط با سوال پژوهشی نیز نشان داد که سه خرده مقیاس پرسشنامه نگرش های ناکارآمد با خرده مقیاس روان رنجور خویی در پرسشنامه پنج عامل بزرگ شخصیت، دارای همبستگی مثبت و با خرده مقیاس های وظیفه مداری، گشودگی در تجربه و برون گرایی دارای همبستگی منفی بود.یافته های فوق با توجه به نظریه های دوبرستین، الیس، اسلید، اوونز و بلات مورد بحث قرار گرفتند.