در این تحقیق، اثر مقدار و زمان مصرف کود نیتروژن بر کمیت و کیفیت دو رقم هویج مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل 2×3×4 در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با 24 تیمار و 3 تکرار در سال 1388 در مزرعه پژوهشی پژوهشگاه دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران انجام شد. مقادیر 25، 50، 75 و 100 کیلوگرم کود نیتروژن در هکتار در 3 زمان مصرف همزمان با آماده سازی بستر، 30 و 60 روز پس از کاشت در دورقم هویج "نانتز" و "فورتو" مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که وزن تر شاخه، وزن تر ریشه، وزن خشک ریشه، طول ریشه، عملکرد هویج و میزان کاروتنوئید در مقادیر کودی 50 و 75 کیلوگرم در هکتار نیتروژن در زمان های کوددهی 30 و 60 روز پس از کاشت در هر دو رقم بالاترین بود. وزن خشک شاخه و طول شاخه در مقادیر کودی 75 و 100 کیلوگرم در هکتار نیتروژن در 30 و 60 روز پس از کاشت در هر دو رقم بالاترین بود. همچنین ترکیبات فنولیکی تحت تأثیر افزایش مقدار کود نیتروژن و زمان های کوددهی و رقم قرار گرفت، به طوری که در مقادیر کودی 50 و 75 کیلوگرم در هکتار نیتروژن و در زمان های کوددهی 30 و 60 روز پس از کاشت در رقم "فورتو" بیشتر از رقم "نانتز" بود. میزان نیترات نیز تحت تأثیر افزایش مقدار کود نیتروژن قرار گرفت، اما تحت تأثیر زمان کوددهی و رقم واقع نشد، به طوری که در بالاترین سطح کودی نیتروژن بالاترین مقدار نیترات مشاهده شد.

در این پژوهش اثر دو ماده نانو ذرات نقره در غلظت های 0، 5، 15 و 25 میلی گرم در لیتر و 8- هیدروکسی کوئینولین سیترات در غلظت های 0، 100، 200 و 300 میلی گرم در لیتر، بر افزایش ماندگاری گل های شاخه بریده ژربرا بررسی گردید. گل ها به مدت 24 ساعت با محلول های نگهدارنده فوق پیش تیمار گردیدند. صفاتی مانند مانند ماندگاری گل ها، وزن تر، جذب آب، میزان پروتئین، پراکسیده شدن لیپیدها، میزان رنگیزه کاروتنوئید و فعالیت آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که پیش تیمار گل ها با 15 پی پی ام نانو ذرات نقره به همراه 200 پی پی ام 8- هیدروکسی کوئینولین سیترات و ساکارز 6 درصد در محلول گلجایی بیشترین تاثیر را در به تاخیر انداختن پیری گل ها داشته است و ماندگاری، وزن تر و جذب آب بیشتری را نسبت به سایر تیمارها نشان داد. همچنین تخریب پروتئین و پراکسیده شدن لیپید به میزان کمتری نسبت به سایر تیمارها مشاهده شد ومیزان رنگیزه کاروتنوئبد و فعالیت آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز نسبت به سایر تیمارها بیشتر بود. تیمارهای به کار رفته تفاوت معنی داری با تیمار شاهد نشان دادند و پیری را به تاخیر انداختند. نانو ذرات نقره و 8- هیدروکسی کوئینولین سیترات با اثر ضد باکتریایی خود تاثیر مثبتی بر افزایش جذب ساکارز از محلول گلجایی داشتند و سبب افزایش ماندگاری و حفظ کیفیت گل های شاخه بریده ژربرا رقم ?سان وی? شدند.

این پژوهش در دو فصل رشدپاییز 88و بهار 89 با 7تیمار و 3تکرار در قالب طرح بلوکهای کاملا تصادفی انجام گرفت نتایج نشان داد که اثر متقابل سال و تیمار بر تعداد شاخه جانبی ، وزن تر و خشک غلاف ، تعداد دانه در غلاف ، تعدا شته مرحله دوم ، تعداد تریپس در مرحله اول دوم و سوم شمارش معنی دار شد. همچنین نتایج نشان داد که اثر کاربرد ورمی کمپوست و ورمی واش بر وزن کل بوته ، عملکرد غلاف ، متوسط وزن غلاف ، تعدا شاخه جانبی ، طول غلاف، تعداد برگ در گیاه ، تعداد گره روی ریشه ، تعداد گره فعال روی ریشه ، وزن تر گره ،وزن خشک گره ، میزان پروتئین دانه ، میزان نیتروژن کل دانه ،میزان فسفر دانه میزان منیزیم دانه ، میزان کلسیم دانه ، تعداد شته در مرحله شمارش اول و تعداد کنه در مرحله دوم و سوم شمارش معنی دار بود .نتیجه تجزیه واریانس داده ها نشان داد که اثر سال بر صفات عملکرد غلاف ، متوسط وزن غلاف، طول غلاف، تعداد دانه در غلاف، تعداد برگ روی بوته و تعداد شته مرحله دوم و تعداد تریپس مرحله دوم و تعداد تریپس مرحله سوم معنی دار است. باتوجه به نتایج این پژوهش تیمار 4t (ورمی کمپوست 6 تن در هکتار + ورمی واش 1500 لیتر در هکتار) برای کشت اقتصادی لوبیا توصیه می شود.

طی قرن ها سیر نقش مهمی را در رژیم غذایی و دارویی انسان داشته است. به منظور بررسی تأثیر خاکپوش های مختلف بر صفات کمی و کیفی سیر، آزمایشی در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در دو سال زراعی در موسسه تحقیقات برنج کشور واقع در رشت انجام گرفت. سه نوع خاکپوش پوسته برنج، پلاستیک پلی اتیلن سیاه و شفاف و کرت های بدون خاکپوش به عنوان شاهد مورد استفاده قرار گرفت. دمای عمق 10 سانتیمتر خاک هر روز اندازه گیری شد. صفات اندازه گیری شده عبارت بودند از عملکرد کل، عملکرد سوخ، زی توده، شاخص برداشت، وزن بوته، تعداد گیاه برداشت شده در مترمربع، ارتفاع بوته، ارتفاع ساقه، تعداد برگ، قطر سوخ، قطر گردن، نسبت قطر سوخ به گردن (شاخص پیش رسی)، وزن سوخ، طول سوخ، تعداد سیرچه، وزن سیرچه، ارتفاع سیرچه، عرض سیرچه، درصد ماده خشک سوخ و برگ، درصد خاکستر سوخ و برگ، درصد چربی، مواد جامد محلول، آنتی اکسیدانت، ویتامین ث، میزان فنول کل، میزان فلاونوئید، میزان عناصر معدنی پر مصرف (نیتروژن، پتاسیم، فسفر، کلسیم، منیزیم، گوگرد)، تجمع نیترات سوخ و برگ، تعداد علف های هرز در متر مربع، وزن تر علف های هرز، زی توده علف هرز. نتایج نشان داد که نوع خاکپوش تأثیر معنی داری بر دمای خاک دارد و بیشترین دمای خاک به ترتیب در خاکپوش پلاستیک شفاف، مشکی، پوسته برنج و کرت های بدون خاکپوش مشاهده شد. اثر متقابل خاکپوش و سال بر عملکرد و اجزاء آن تفاوت معنی داری دارد، بطوری که در سال اول خاکپوش پلاستیک شفاف و در سال دوم خاکپوش پوسته برنج بیشترین عملکرد را داشته و تفاوت معنی داری با بقیه تیمارها نشان دادند. بیشترین پیش رسی در خاکپوش پلاستیک مشکی بود که تفاوت معنی داری با شاهد داشت ولی چون این خاکپوش باعث کاهش عملکرد شد و تفاوت معنی داری با خاکپوش پلاستیک شفاف نداشت، به نظر می رسد خاکپوش پلاستیک شفاف مناسب باشد. همچنین اثر متقابل خاکپوش و سال تأثیر معنی داری بر درصد ماده خشک سوخ، درصد خاکستر برگ، عناصر معدنی پرمصرف، درصد چربی و تجمع نیترات برگ دارد و در اکثر موارد خاکپوش پوسته برنج و پلاستیک شفاف بیشترین مقدار را نسبت به بقیه دارند. نوع خاکپوش تأثیر معنی داری بر درصد خاکستر سوخ، مواد جامد محلول، ویتامین ث، ظرفیت آنتی اکسیدانی و فلاونوئید داشت و در اکثر موارد بیشترین مقدار در خاکپوش پلاستیک شفاف نسبت به بقیه مشاهده شد. تأثیر معنی دار خاکپوش بر تعداد و وزن علف های هرز به طور کامل دیده شد و بیشترین میزان آن در خاکپوش پلاستیک شفاف در اثر حالت گلخانه ای مشاهده شد. همچنین سال اثر معنی داری بر صفات مورد اندازه گیری داشت و در سال دوم با کاهش بارندگی عملکرد و اجزاء آن کاهش یافتند. در کل با در نظر گرفتن همه جوانب می توان خاکپوش پلاستیک شفاف را به عنوان مناسب ترین خاکپوش برای سیر در منطقه معرفی کرد.

در این پژوهش، کاربرد پس از برداشت چیتوزان و نیتریک اکسید به طور مجزا در حفظ کیفیت میوه ها ی خرمالو ارزیابی شد. میوه ها در محلول های حاوی غلظت های مختلف چیتـوزان (0/5، 1 و 1/5 درصد) و نیتریک اکسید (0/5، 1 و 1/5 میلی مولار) غوطه ور شدند.از آب مقطّر به عنوان تیمار شاهد استفاده شد.میوه های تیمار شده در معرض هوای 25 درجه سانتیگراد خشک شده و سپس به مدت 70 روز در سردخانه با دمای 1±2 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 90-85 درصد نگهداری شدند. صفات کاهش وزن، مواد جامد محلول، اسیدیته قابل تیتراسیون، ویتامین ث، کاروتنوئید کل، به صورت هفتگی و صفات فنل کل و ظرفیّت آنتی اکسیدانی میوه ها هر دو هفته یکبار در طی دوره انبارداری ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که تیمار چیتوزان 0/5 درصد در به تأخیر انداختن کاهش وزن میوه ها، کارآمد تر از سایر تیمارها بود.میوه های شاهد نسبت به تیمارهای چیتوزان، ویتامین ث کمتری در اغلب هفته ها داشتند. میوه های تیمار شده با چیتوزان 1% نسبت به سایر تیمارها مواد جامد محلول و کاروتنوئید کل کمتری را در اغلب هفته ها در بر داشتند و روند کاهش اسیدیته قابل تیتراسیون در این میوه ها آهسته تر بود. همچنین میوه های تیمارشده با چیتوزان 1%، میزان فنل کل و ظرفیّت آنتی اکسیدانی بالاتری نیز در اغلب هفته ها داشتند. همچنین نتایج نشان داد که تیمار نیتریک اکسید تأثیر معنی داری بر کاهش وزن و اسیدیته قابل تیتراسیون نداشتند. تیمار نیتریک اکسید 1/5 میلی مولار در اغلب هفته ها، مواد جامد محلول و ویتامین ث میوه ها را در سطوح بالاتری نگه داشت. میوه های تیمارشده با نیتریک اکسید 0/5 میلی مولار در پایان دور? انبارداری، میزان کاروتنوئید کل بالاتری داشتند. همچنین تیمار میوه های خرمالو با نیتریک اکسید میزان فنل کل و ظرفیّت آنتی اکسیدانی بیشتری نسبت به شاهد از خود نشان دادند.

قارچ های خوراکی به ویژه قارچ صدفی به دلیل ارزش غذایی و دارویی بالا به طور گسترده در رژیم غذایی بشر مورد استفاده قرار می گیرند. هدف از این تحقیق شناسایی و اهلی کردن نژادهای بومی قارچ صدفی و مقایسه آن ها با نژاد تجاری و در نهایت استفاده از آن ها در برنامه های اصلاحی است. به این ترتیب دو گونه قارچ صدفی با صفات ظاهری متفاوت از نواحی مختلف استان گیلان در شمال ایران جمع آوری شد. به منظور تعیین شرایط بهینه برای رشد میسیلیوم، گونه های مختلف قارچ صدفی در چهار محیط کشت مختلف (mea, pda, v8, la) کشت شده و در چهار دمای مختلف مورد آزمایش قرار گرفتند. سپس اسپان آن ها روی دانه های گندم تهیه شده و در نهایت همه نژادها روی کاه برنج کشت شدند. شناسایی گونه ها به کمک pcr و ویژگی های میکروسکوپی و ماکروسکوپی انجام شد. نتایج نشان داد که گونه های بومی شامل pleurotus ostreatus و pleurotus pulmonarius هستند. هم چنین این قارچ ها بیش ترین رشد شعاعی میسیلیوم را در دمای 25 درجه سانتی گراد دارند که بالاترین میزان آن مربوط به نژاد فلوریدا با 67/14 میلی متر در روز در محیط کشت mea است. کوتاه ترین زمان برای تکمیل میسیلیوم دوانی در پتری دیش نیز مربوط به نژاد فلوریدا با 33/4 روز در محیط کشت mea می باشد. بیش ترین وزن خشک میسیلیوم (33/62 میلی گرم در 5 میلی لیتر) نیز مربوط به نژاد فلوریدا در محیط کشت mea و دمای 25 درجه سانتی گراد می باشد. کوتاه ترین زمان برای تشکیل پین هد مربوط به نژاد فلوریدا با 8/14 روز بوده و بیش ترین میزان پروتئین (24/26 درصد) مربوط به pleurotus ostreatus می باشد. در مورد سایر صفات اندازه گیری شده، هیچ گونه تفاوت معنی داری بین نژادهای مختلف مشاهده نشد.

در این پژوهش اثر دو تیمار اتانول و متانول با غلظت های 2 و 4 درصد بر افزایش ماندگاری گل های شاخه بریده میخک بررسی گردید. گل ها به مدت 24 ساعت با محلول های نگهدارنده فوق تیمار گردیدند. صفاتی مانند عمر گلجائی، قطر گل، وزن تر، جذب آب، میزان پروتئین، آنتوسیانین و کلروفیل کل گل های شاخه بریده میخک اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که تیمار اتانول 2% و متانول 2% بیشترین تاثیر را در به تاخیر انداختن پیری گل ها داشت و قطر گل، عمر گلجائی، وزن تر و جذب آب بیشتری را نسبت به سایر تیمارها نشان داد و اختلاف معنی داری در سطح احتمال 1% با سایر سطوح تیماری داشت. همچنین تخریب پروتئین و کلروفیل در گل های تیمار شده با اتانول 2% و متانول 2% به میزان کمتری مشاهده شد. تیمارهای به کار رفته با غلظت کم تفاوت معنی داری با تیمار شاهد نشان دادند و پیری را به تاخیر انداختند. درحالی که غلظت های بالای اتانول و متانول (4%) به دلیل ایجاد سمیّت، عمر گلجائی میخک را کاهش دادند.

در این پژوهش با هدف بهبود ماندگاری گل و حفظ کیفیت ظاهری گل شاخه بریدنی آلسترومریا، اثر اسانس های کارواکرول، تیمول و آویشن شیراز در غلظت های 50 و 100 میلی گرم در لیتر و نانوذرات نقره در غلظت های 5، 10 و 15 میلی گرم در لیتر به همراه ساکارز 3% بررسی گردید. گل ها به مدت 24 ساعت با محلول های ذکر شده مورد تیمار کوتاه مدت قرار گرفتند. صفات مورفولوژیک شامل: ماندگاری گل، ماندگاری برگ، وزن تر نسبی، جذب آب و صفات فیزیوژیک شامل: میزان آنتوسیانین، میزان کلروفیل، پراکسیداسیون لیپیدها، میزان پروتئین، میزان پرولین و فعالیت آنزیم پراکسیداز اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که بین اسانس های گیاهی تیمار گل ها با 50 و 100 میلی گرم در لیتر اسانس کارواکرول، 50 میلی گرم در لیتر اسانس تیمول بیشترین تأثیر را در به تأخیر انداختن پیری گل ها به ترتیب با 5/5، 5/4 و 4 روز داشتند. در غلظت 5 و 10 میلی گرم در لیتر نانوذرات نقره نیز ماندگاری گل به ترتیب 5 و 5/4 روز افزایش یافت. وزن تر نسبی و جذب آب در تیمارهای ذکر شده نسبت به سایر تیمارها بیشتر بود. اسانس آویشن شیراز در دو غلظت 50 و 100 میلی گرم درلیتر بر ماندگاری گل تأثیر مثبت نداشت. زردی برگ در تمامی تیمارها زودتر از ریزش گلبرگ ها مشاهده شد ولی در تیمارهای اسانس کارواکرول 50 و 100 میلی گرم در لیتر، اسانس تیمول 50 میلی گرم در لیتر و نانوذرات نقره 5 و 10 میلی گرم درلیتر دیرتر از سایر تیمارها اتفاق افتاد. همچنین در تیمارهای ذکر شده میزان پروتئین، کلروفیل و آنتوسیانین نسبت به سایر تیمارها بیشتر بود. میزان پراکسیداسیون لیپیدها، پرولین و فعالیت آنزیم پراکسیداز در طی پیری گلبرگ ها در گل های تیمار شده با اسانس کارواکرول 50 و 100 میلی گرم در لیتر، اسانس تیمول 50 میلی گرم در لیتر و نانوذرات نقره 5 و 10 میلی گرم درلیتر نسبت به تیمار شاهد کمتر بود. اسانس های گیاهی و نانوذرات نقره به همراه ساکارز سبب افزایش ماندگاری و حفظ کیفیت گل های شاخه بریدنی آلسترومریا رقم ?sukari? شدند.

بازدارنده های آنزیم های اکسیداتیو مانند پراکسیداز می توانند تشکیل ترکیبات فنولی را در آوند های چوبی به تأخیر اندازند و از این طریق انسداد آوندی را کاهش داده و ماندگاری گل های شاخه بریدنی را افزایش دهند. در این پژوهش از بازدارنده های آنزیم پراکسیداز مانند کاتکول (5، 10و 15 میلی مولار)، فنیل ان دی آمین (5، 10و 15 میلی مولار) و سولفات مس (2 و 4، 6 میلی مولار) جهت افزایش ماندگاری و جلوگیری از انسداد آوندی استفاده شد. نتایج نشان داد که بازدارنده های پراکسیداز استفاده شده در این آزمایش به طور قابل توجهی میزان جذب آب و وزن تر نسبی را بهبود بخشیدند و ماندگاری گل را افزایش دادند که از میان این بازدارنده ها، تیمار کاتکول 10 میلی مولار موثرتر از سایر تیمارها بود و ماندگاری را حدود 5 روز، وزن تر را 20 درصد و جذب آب را 5 میلی گرم/ گرم وزن تر نسبت به گل های تیمار نشده (آب مقطر) افزایش داد. تیمار کاتکول 10 میلی مولار به طور قابل توجهی فعالیت آنزیم پراکسیداز را کاهش داد ولی فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز افزایش یافت. تجمع مالون دی آلدئید بوسیله اکثر تیمارها کاهش یافت، به طوری که تیمار 4 میلی مولار سولفات مس کمترین تجمع مالون دی آلدئید را نسبت به سایر تیمارها نشان داد. تیمار فنیل ان دی آمین 10 میلی مولار میزان آنتوسیانین را بیشتر از سایر تیمارها افزایش داد. همچنین همه تیمارها از تخریب پروتئین جلوگیری کردند که در میان آن ها فنیل ان دی آمین 5 میلی مولار از همه موثرتر بود. پژوهش حاضر نشان داد که بازدارنده های پراکسیداز تأثیر مثبتی بر ماندگاری و روابط آبی گل شاخه بریدنی لیسیانتوس دارند.

این تحقیق به منظور بررسی تاثیر کار برد منابع نیترات و سولفات کلسیم بر خصوصیات فیزیولوژیکی و مرفولوژیکی در دو رقم از گل سوسن در طول دو سال و در سه فصل متفاوت در دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان انجام گردید. آزمایش اول به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار بر رقم های سوسن به نام های ناونا [navona] و فانجیو [fangio] با سطوح مختلف اسید ایندول بوتریک [iba] در غلظت های 500، 750 و 1000 پی پی ام و نیترات کلسیم در غلظت های 0، 1، 5/1 و 2 میلی مول انجام گرفت. آزمایش دوم به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار بر رقم های سوسن به نام های ناونا [navona] و فانجیو [fangio] با سطوح مختلف سولفات کلسیم در غلظت های 0، 5/2، 5 و 10 میلی مول در لیتر و نیترات کلسیم در غلظت های 0، 5/1 و 2 میلی مول در لیتر انجام گرفت. آزمایش سوم همان تیمارهای آزمایش اول بود که تکرار گردید. نتایج آزمایش اول و مقایسه میانگین های حاصله نشان داد که اختلافی در بین آنها مشاهده شد که از نظر آماری این اختلاف فقط در مورد ریشه های ساقه ای بالای پیاز معنی دار نبود. در غلظت 2 میلی مول نیترات کلسیم و 1000 پی پی ام iba ، بیش ترین مساحت برگ و وزن تر و خشک گیاه و تعداد ریشه های نابجا مشاهده گردید و همین طور کم ترین سطح سوختگی برگ و کم ترین اتیلن تولیدی در گل و نیز کم ترین ریزش گلچه در پایان ماندگاری گلدانی (روز دهم) و کم ترین نفوذپذیری سلول در اندام های برگ، ساقه و گل در این غلظت کلسیم بدست آمد. برهمکنش بین کلسیم و رقم ها، نشان داد که آستانه مطلوب تغذیه با نیترات کلسیم در رقم ناونا [navona] در غلظت 5/1 میلی مول و در رقم فانجیو [fangio] در غلظت 2 میلی مول می باشد. مقایسه میانگین ها درآزمایش دوم نشان داد که اختلاف معنی دار در بین صفت های اندازه گیری مشاهده می شود. در غلظت 5 میلی مول در لیتر سولفات کلسیم و 5/1 میلی مول نیترات کلسیم، کم ترین اتیلن گلبرگ و بیش ترین مقاومت به بیماری کپک خاکستری و هم چنین بیش ترین ترکیب های فنلی مشاهده گردید. کم ترین مقاومت به بیماری کپک خاکستری در تیمار شاهد(0 میلی مول سولفات و نیترات کلسیم) مشاهده گردید که در این تیمار بیش ترین اتیلن در اثر فعالیت و جوانه زنی اسپورهای قارچ botrytis cinerea تولید شد. شدت بیماری در تمام صفت-های مورد ارزیابی همبستگی مثبت و تنها با اتیلن همبستگی منفی معنی دار داشت. برهمکنش بین سولفات و نیترات کلسیم و رقم ها، نشان داد که آستانه مطلوب تغذیه با نیترات کلسیم در غلظت 5/1 میلی مول در لیتر و سولفات کلسیم در غلظت 5 میلی مول در لیتر برای مقاومت به بیماری کپک خاکستری در رقم ها می باشد. نتایج آزمایش سوم نشان داد که کاهش معنی-دار در تمام شاخص های فیزیولوژیکی و مرفولوژیکی در هر دو رقم از گل سوسن نسبت به آزمایش اول بوجود آمد و نیز در کشت دوم پیازها نیازمند غلظت 2 میلی مول در لیتر نتیرات کلسیم به جای غلظت 5/1 میلی مول در لیتر نیترات کلسیم به-خصوص در رقم ناونا [navona] می باشد. مجموع نتایج نشان داد که یکی از روش های کاهش علایم کمبود کلسیم، افزایش ماندگاری گلدانی و هم چنین خسارت قارچ botrytis cinerea در رقم های سوسن، استفاده متعادل از منابع سولفات و نیترات کلسیم می باشد.

این پژوهش در قالب پنج آزمایش در سال های 89 تا 91 به اجرا در آمد. آزمایش اول مطالعه تغییرات مختلف فیزیکوشیمیایی در گلبرگ های دو رقم میخک گلدانی ارقام پینک و استا طی 5 مرحله مختلف از نمو گل ها بود. در هر دو رقم مورد بررسی، بیشترین میزان اتیلن تولیدی، acc (آمینو سیکلو پروپان کربوکسیلیک اسید)، فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی و کربوهیدارت های محلول، در مرحله باز شدن کامل گل ها (مرحله 5) بود. در بین ارقام مورد بررسی ?استا? میزان اتیلن و acc کمتری در هر 5 مرحله از نمو نسبت به ?پینک? داشت. روند افزایشی مشابهی در فعالیت آنزیم های پراکسیداز (pod) و سوپر اکسید دیسموتاز (sod) از مرحله غنچه تا مرحله بلوغ کامل گل ها مشاهده شد. در آزمایش دوم اثر تیمارهای آمینو اکسی استیک اسید (aoa)، بنزیل آدنین (ba) و 1- متیل سیکلو پروپان (1-mcp) بر کیفیت پس از تولید دو رقم میخک گلدانی ارقام پینک و استا مورد بررسی قرار گرفت. بیشترین ماندگاری گل ها با 17 (?پینک?) و 50/19 (?استا?) روز مربوط به تیمار 6/0 میکرو لیتر در لیتر 1-mcp بود. میزان تولید اتیلن به طور معنی داری در گل های تیمار شده با aoa (100 و 150 میلی گرم در لیتر)، ba (30 میلی گرم در لیتر) و 1-mcp (6/0 و 2/1 میکرو لیتر در لیتر) نسبت به شاهد کاهش یافت. بیشترین میزان acc در تیمار 6/0 میکرو لیتر در لیتر 1-mcp مشاهده شد. هم چنین فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی (pod، sod و cat) و میزان کربوهیدرات های محلول در تیمار مذکور حداکثر بود. آزمایش سوم اثر تیمارهای aoa، ba و 1-mcp بر عمر گلجایی و دیگر خصوصیات پس از برداشت گل های بریدنی میخک مینیاتوری (?اوپتیما? و ?لمون توئیست?) بود. گل های بریدنی ?اوپتیما? و ?لمون توئیست? که با غلظت 72/0 میکرو لیتر در لیتر 1-mcp تیمار شده بودند به ترتیب با 209% و 128% افزایش نسبت به شاهد بیشترین عمر گلجایی را نشان دادند. در شاهد (آب مقطر) بیشترین تولید اتیلن به ترتیب در ارقام اوپتیما و لمون توئیست در روزهای 5 و 8 اندازه گیری مشاهده شد. تیمار 1-mcp به عنوان بازدارنده عمل اتیلن توانست میزان اتیلن را در حد پایینی حفظ نماید. میزان acc در گل های تیمار شده با 72/0 میکرو لیتر در لیتر 1-mcp در حداکثر مقدار و در تیمار aoa در غلظت 150 میلی گرم در لیتر در حداقل مقدار بود. میزان فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی (pod، sod و cat) ابتدا روند افزایشی و سپس کاهشی نشان داد. در بین ارقام مورد بررسی بیشترین فعالیت آنزیم های مذکور مربوط به ?لمون توئیست? بود. آنزیم آلفا آمیلاز فعالیت کمتری در اولین روزهای اندازه گیری داشت و با نزدیک شدن به مرحله پیری میزان فعالیت آن ها افزایش نشان داد و کمترین فعالیت مربوط به تیمار 1-mcp بود. بین تیمارهای مختلف و شاهد در میزان کربوهیدرات های محلول (گلوکز، ساکارز و فروکتوز) تفاوت معنی داری وجود داشت. بطوریکه این میزان در گل های تیمار شده با 1-mcp در حداکثر بود. بین شاهد با تیمار های ba، aoa و 1-mcp در میزان آنتوسیانین کل تفاوت معنی داری وجود داشت. میزان آن در شاهد و 1-mcp در روز 8 اندازه گیری به ترتیب 15/56 و 87/91 میلی گرم بر صد گرم وزن تر بود. در میزان کلروفیل برگ ها تفاوت معنی داری بین تیمارهای مختلف مشاهده نشد. آزمایش چهارم به منظور بررسی اثر تنش اتیلن بر کیفیت گل های گلدانی و شاخه بریدنی میخک مینیاتوری در قالب دو آزمایش مجزا به اجرا در آمد. گل های گلدانی میخک (?پینک? و ?استا?) و گل های بریدنی میخک مینیاتوری(?اوپتیما? و ?لمون توئیست?) ابتدا با غلظت های مختلف aoa، ba و 1-mcp پیش تیمار شدند. سپس تیمار اتفن (جهت ایجاد تنش) به صورت محلول پاشی روی گل های شاخه بریدنی و گلدانی پیش تیمار شده اعمال گردید. کمترین ماندگاری گل در ?پینک? و ?استا? به ترتیب با 50/5 و 9 روز مربوط به تیمار اتفن 30 میلی گرم در لیتر بود. کمترین میزان اتیلن تولیدی و بیشترین فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی در گل هایی مشاهده گردید که قبل از اعمال تنش، با 6/0 میکرو لیتر در لیتر 1-mcp پیش تیمار شده بودند. بیشترین میزان تجمع پرولین مربوط به تیمار اتفن بود. فعالیت آنزیم آلفا آمیلاز در تیمارهای اتفن 30 و پیش تیمارهای ba 10 و 20 و aoa 50 میلی گرم در لیتر در حداکثر بود. در گل های بریدنی رقم ?اوپتیما? عمر گلجایی کمتری در همه تیمارها نسبت به رقم ?لمون توئیست? داشت. در گل های بریدنی میزان تولید اتیلن در تیمار اتفن در حداکثر و در تیمار 6 ساعته، 72/0 + 1-mcp اتفن 30 میلی گرم در لیتر در حداقل مقدار بود. کمترین میزان تجمع پرولین در ارقام ?اوپتیما? و ?لمون توئیست? به ترتیب با 5/7 و 87/5 میکرو گرم بر گرم وزن تر مربوط به تیمار اتفن بود. میزان فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی (pod، sod و cat) در ?لمون توئیست? بیشتر از ?اوپتیما? بود. در آزمایش پنجم ارقام شاخه بریدنی میخک مینیاتوری ابتدا با غلظت های مختلف aoa، ba و 1-mcp تیمار گردیدند. سپس گل های بریدنی در دو دمای 2 و 4 درجه سانتی گراد قرار گرفتند. بعد از گذشت ده روز انبارداری خشک گل ها به داخل آب مقطر منتقل شدند. طبق نتایج بدست آمده متوسط عمر گلجایی در دمای 2 و 4 درجه سانتی گراد بعد از ده روز انبارداری خشک به ترتیب 13 و 5/10 روز بود. گل های پیش تیمار شده با 72/0 میکرو لیتر در لیتر (6 ساعت) 1-mcp در هر دو دما بیشترین عمر گلجایی را نشان دادند. شرایط دمایی تاثیر معنی داری بر کاهش تولید اتیلن در گل های بریدنی میخک مینیاتوری داشت. بطوریکه میانگین تولید اتیلن در دو دمای 2 و 4 درجه سانتی گراد به ترتیب 05/2 و 43/4 نانو لیتر بر گرم وزن تر در ساعت بود. حداکثر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی در دمای 4 درجه سانتی گراد مشاهده گردید. میزان فروکتوز در گل های بریدنی نگهداری شده در دمای 2 بیشتر از 4 درجه سانتی گراد بود. حداکثر میزان این قند با 25/27 میلی گرم در گرم وزن خشک مربوط به دمای 2 درجه سانتی گراد و تیمار 6/0 میلی گرم در لیتر 1-mcp بود. در حالیکه بیشترین میزان گلوکز با 16 میلی گرم در گرم وزن خشک در دمای 2 درجه سانتی گراد و در تیمار 72/0 میکرو لیتر در لیتر 1-mcp مشاهده گردید، این مقدار در شاهد 12/10 میلی گرم در گرم وزن خشک بود. بیشترین میزان ساکارز با 20 میلی گرم در گرم وزن خشک مربوط به تیمار 72/0 میکرو لیتر در لیتر 1-mcp بود.

به منظور بررسی امکان استفاده از اسانس های گیاهی به جای ترکیبات شیمیایی ضد باکتری در گل بریده لیزیانتوس (eustoma grandiflorum l.) رقم ?مائورین بلو? (maurine blue)؛ آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل 8-هیدروکسی کوئینولین در دو غلظت 200 و 300 میلی گرم در لیتر، اسانس های میخک هندی و رزماری در دو سطح 200 و 300 میلی گرم در لیتر و اسانس آویشن شیراز در دو غلظت 50 و 100 میلی گرم در لیتر که همراه با ساکارز 3 درصد مورد استفاده قرار گرفتند و سه تیمار آب مقطر، اتانول 500 پی پی ام و ساکارز 3 درصد نیز به عنوان تیمارهای شاهد در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد 8-هیدروکسی کوئینولین در غلظت 300 میلی گرم در لیتر بیشترین ماندگاری (4/18 روز) را در مقایسه با تیمارهای شاهد (آب مقطر 3/10، اتانول 8/10 و ساکارز 1/12) و اسانس ها به کار رفته داشت. در بین اسانس های گیاهی؛ اسانس میخک هندی در غلظت 300 میلی گرم در لیتر، اسانس رزماری در غلظت 200 میلی گرم در لیتر و اسانس آویشن شیراز در سطح 100 میلی گرم در لیتر به ترتیب با میانگین 8/15، 6/15 و 5/15روز اختلاف معنی داری را با تیمارهای شاهد داشتند اما با 8-هیدروکسی کوئینولین در غلظت200 میلی گرم در لیتر اختلاف معنی داری نداشتند. تیمار 8-هیدروکسی کوئینولین و اسانس میخک هندی در سطح 300 میلی گرم در لیتر به ترتیب بیشترین تاثیر را بر میزان جذب آب، وزن تر، محتوی نسبی آب و باکتری کشی داشتند. اسانس رزماری در غلظت 200 میلی گرم در لیتر بیشترین تاثیر را بر میزان کلروفیل کل داشته است. 8-هیدروکسی کوئینولین و اسانس میخک هندی در غلظت 300 میلی گرم در لیتر به ترتیب بیشترین تاثیر را بر میزان آنتوسیانین، پروتئین، مالون دی آلدئید و آنزیم ها داشتند.

در این پژوهش با هدف بهبود ماندگاری گل و حفظ کیفیت ظاهری گل شاخه بریدنی گلایول رقم ‘وایت’ اثر اسانس های تیمول و آویشن شیراز در غلظت های 50 و 100 میلی گرم در لیتر و نانوذرات نقره درغلظت های 3 و 5 میلی گرم در لیتر و 8- هیدروکسی کوئینولین سولفات در غلظت های 300 و 400 میلی گرم در لیتر به همراه ساکارز 3% بررسی گردید. گلها به مدت 24 ساعت با محلول های ذکر شده مورد تیمار کوتاه مدت قرار گرفتند. صفات مورفولوژیک شامل: ماندگاری گل، وزن تر نسبی، جذب آب، محتوای نسبی آب و تعداد باکتری صفات فیزیولوژیک شامل: میزان کلروفیل، پراکسیداسیون لیپیدها، میزان پروتئین، فعالیت آنزیم پراکسیداز و کاتالاز اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که بین اسانس های گیاهی تیمار گلها با 100 میلی گرم در لیتر اسانس آویشن شیراز و 100 میلی گرم در لیتر تیمول بیشترین تاثیر را در به تاخیر انداختن پیری گلها به ترتیب با 6/13 و 8/12 روز داشتند. در تیمارهای شیمیایی 8- هیدروکسی کوئینولین سولفات در غلظت 300 میلی گرم در لیتر و نانوذرات نقره در غلظت 3 میلی گرم در لیتر نیز ماندگاری گل را به ترتیب 4/17 و 8/14 روز افزایش داد. وزن تر نسبی، جذب آب و وزن خشک در تیمارهای ذکر شده نسبت به سایر تیمارها بیشتر بود. تیمارهای اسانس آویشن شیراز و تیمول در سطح 50 میلی گرم در لیتر تاثیر معنی داری بر ماندگاری گل نداشت. همچنین در تیمارهای ذکر شده میزان پروتئین، کلروفیل و مواد جامد محلول نسبت به سایر تیمارها بیشتر بود. میزان پراکسیداسیون لیپیدها، فعالیت آنزیم پراکسیداز و کاتالاز و تعداد باکتری در گلهای تیمار شده با اسانس های آویشن شیراز و تیمول 100 میلی گرم در لیتر وتیمارهای 8- هیدروکسی کوئینولین سولفات 300 و 400 میلی گرم در لیتر و نانوذرات نقره 3 و 5 میلی گرم در لیتر نسبت به تیمار شاهد (آب مقطر) کمتر بود. اسانس های گیاهی و تیمارهای شیمیایی به همراه ساکارز سبب افزایش ماندگاری و حفظ کیفیت گلهای شاخه بریدنی گلایول رقم ?وایت? شدند.

در این تحقیق تاثیر جیبرلیک اسید و سالیسیلیک اسید بر رز رقم ,ردنائومی، بررسی شد. این مطالعه با استفاده از طرح آماری کاملا تصادفی انجام گردید. فاکتورها شامل: جیبرلیک اسید با غلظت های 20،10،0 میلی گرم در لیتر و سالیسیلیک اسید با غلظت های 200،150،100،0 میلی گرم در لیتر بودند . اثر تیمارها بر ماندگاری گل، قطر گل، وزن تر، میزان مواد جامدمحلول، کلروفیل،، پروتئین، مالون دی آلدئید و آنتوسیانین مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تیمار جیبرلیک اسید 10 میلی گرم در لیتر اثر معنی داری بر آنتوسیانین، قطر گل و مواد جامدمحلول و کلروفیل داشت و همچنین تیمار سالیسیلیک اسید 150 میلی گرم در لیتر نیز اثری معنی دار بر ماندگاری گل ها داشت. تیمار سالیسیلیک-اسید 100 میلی گرم در لیتر اثر معنی داری را بر مالون دی آلدئید و وزن تر و کلروفیل داشت. بر همکنش جیبرلیک اسید 10 میلی گرم در لیتر و سالیسیلیک اسید 150 میلی گرم برلیتر اثر مثبتی بر وزن تر و بر همکنش جیبرلیک اسید 20 میلی گرم در لیتر و سالیسیلیک اسید 150 میلی گرم برلیتر اثر مثبتی بر پروتئین داشت.

گل شاخه بریدنی آلسترومریا ماندگاری پس از برداشت نسبتاً مناسبی دارد، اما به دلیل زرد شدن زود هنگام برگ ها، ) قبل از ریزش گلبرگ ها) ماندگاری آن کاهش می یابد. این بررسی به منظور افزایش ماندگاری و کیفیت پس از برداشت گل شاخه بریدنی آلسترومریا رقم ’تراکتا ‘ انجام شد. در این تحقیق گل ها با غلظت های مختلف سدیم نیترو-پروساید (snp) به عنوان آزادکننده نیتریک اکسید (no) در 3 سطح 05/0، 1/0 و 15/0 میلی مولار به مدت 24 ساعت تیمار شدند و تیمار فیزیکی آب گرم در 6 سطح دمایی شامل دماهای : 50، 5/52 و 55 درجه سانتی گراد به مدت 5/2 دقیقه و دماهای 5/47، 50 و 5/52 درجه سانتی گراد به مدت 5 دقیقه اعمال شد، از آب مقطر نیز به عنوان شاهد استفاده شد. در این بررسی تاثیر تیمارهای اعمال شده بر ماندگاری گل، وزن تر، جذب آب و قطر گل، پروتئین ، آنتوسیانین، مالون دی آلدئید، کربوهیدرات کل، کلروفیل کل، فعالیت آنزیم کاتالاز وآنزیم پراکسیداز مورد ارزیابی قرار گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده snp در غلظت 15/0 میلی مول بر لیتر سبب افزایش ماندگاری گل (83/14روز) در مقایسه با شاهد (16/10 روز) شد. در بین تیمارهای آب گرم، تیمار آب گرم 5/47 درجه ی سانتی گراد به مدت 5 دقیقه با میانگین 60/13روز اختلاف معنی داری را با شاهد داشت اما با snp در غلظت 15/0 میلی مول بر لیتر اختلاف معنی داری نداشت. تیمار snp در غلظت 15/0 میلی مول بر لیتر و آب گرم 5/47 درجه ی سانتی گراد به مدت 5 دقیقه به ترتیب بهترین تاثیر را بر میزان جذب آب، وزن تر و قطر گل داشتند. تیمارهای snp در غلظت 15/0 میلی مول بر لیتر، آب گرم 5/47 درجه ی سانتی گراد به مدت 5 دقیقه، snp در غلظت 1/0 میلی مول بر لیتر، آب گرم 50 درجه ی سانتی گراد به مدت 5 دقیقه به ترتیب بهترین تاثیر را بر میزان کلروفیل کل داشت. تیمار snp در غلظت 15/0 میلی مول بر لیتر و آب گرم 5/47 درجه ی سانتی گراد به مدت 5 دقیقه به ترتیب بهترین تاثیر را بر میزان آنتوسیانین، کربوهیدرات کل، پروتئین، مالون دی آلدئید و آنزیم ها داشتند.

در این پژوهش که با هدف بهبود کیفیت پس از برداشت و ماندگاری گل شاخه بریده مریم انجام گرفت، اثر اسل، اسانس آویشن باغی و ساکارز بررسی شد. تیمارهای مورد بررسی شامل آب مقطر، اتانول و ساکارز 5% به عنوان تیمارهای شاهد، اسانس آویشن باغی در سه سطح 50، 75 و 100 میلی گرم در لیتر، اسل در سه سطح 25، 50 و 75 میلی گرم در لیتر و تیمار ضربانی با ساکارز 5% به مدت 24 ساعت و سپس قرار دادن گل های شاخه بریده در اسانس آویشن باغی و اسل با غلظت های ذکر شده به مدت 24 ساعت بودند. این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار و برای صفاتی که در چند زمان بررسی شدند به صورت اسپلیت پلات با فاکتور اصلی تیمارها و فاکتور فرعی زمان و در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار اجرا شد. صفات مورفولوژیک شامل: ماندگاری، درصد گلچه های باز شده، جذب آب و وزن تر و صفات فیزیولوژیک شامل: کلروفیل، پراکسیداسیون لیپیدی، پروتئین، آنزیم پراکسیداز و کاتالاز و مواد جامد محلول اندازه گیری شد. نتایج نشان داد تیمار گل ها با 25، 50 و 75 میلی گرم در لیتر اسل ، بیشترین تأثیر را در به تأخیر انداختن پیری گل ها به مدت 33/7، 67/6 و 67/5 روز داشتند. در غلظت های 75، 100 و 50 میلی گرم در لیتر اسانس آویشن باغی نیز ماندگاری به ترتیب 33/4، 67/3 و 33/3 روز افزایش یافت. در تیمارهای ذکر شده وزن تر نسبی، جذب آب، میزان مواد جامد محلول، پروتئین و کلروفیل نسبت به سایر تیمارها بیشتر بود. میزان پراکسیداسیون لیپیدها و فعالیت آنزیم های کاتالاز و پراکسیداز در طی دوره پس از برداشت در گل های تیمار شده با غلظت های 25، 50 و 75 میلی گرم در لیتر اسل و غلظت های 75، 100 و 50 میلی گرم در لیتر اسانس آویشن باغی نسبت به تیمار شاهد کمتر بود. اسل و اسانس آویشن باغی به همراه ساکارز نیز سبب افزایش ماندگاری و حفظ کیفیت گل های شاخه بریده مریم رقم ‘double’ شدند.

شوری یکی از تنش های محیطی است که باعث تغییرات شدید در رشد، فیزیولوژی و متابولیسم گیاهان می شود. هم چنین موجب تغییرات بیوشیمیایی مختلف و پاسخ های فیزیولوژیک شده و تقریبا روی تمام فرآیندهای گیاهی تأثیر می گذارد. سالیسیلیک اسید به عنوان یک فنل طبیعی، تنظیم کننده رشد بوده و پروسه های فیزیولوژیک و مورفولوژیک گیاه را تنظیم می کند. مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر سالیسیلیک اسید بر صفات مورفولوژیک و فیزیولوژیک چند گیاه زینتی کشت شده در فضای آزاد تحت شرایط تنش شوری انجام شد. این تحقیق به صورت آزمایش فاکتوریل با دو فاکتور، سالیسیلیک اسید در دو سطح (0 و 2 میلی مول) و سه سطح شوری با کلرید سدیم (0، 50 و 100 میلی مول برای بنفشه و میمون) و (0، 100 و 150 میلی مول برای مینا چمنی و شب بو) بر پایه طرح کاملا تصادفی و در سه تکرار در گلخانه ی آموزشی دانشکده کشاورزی دانشگاه گیلان اجرا شد. پارامترهای مختلف شامل ارتفاع گیاه، وزن تر ساقه، وزن تر ریشه، وزن خشک ساقه، وزن خشک ریشه و طول ریشه مورد بررسی قرار گرفت و هم چنین میزان محتوای نسبی آب برگ، آنزیم پراکسیداز، مالون دی آلدهید، پروتئین، کلروفیل a و b اندازه گیری شدند. در تنش شوری تمامی پارامترهای رشدی گیاهان و میزان محتوای نسبی آب برگ، پروتئین، کلروفیل a وb کاهش یافت. نتایج نشان داد که میزان مالون دی آلدهید و آنزیم پراکسیداز افزایش یافت. افزایش فعالیت آنزیم پراکسیداز تحت تنش شوری نشان دهنده توانایی برای تجزیه رادیکال های آزاد اکسیژن است و با کاربرد سالیسیلیک اسید مقدار این آنزیم در شرایط تنش شوری افزایش یافت. کاربرد سالیسیلیک اسید سبب افزایش تمام پارامترهای رشد، میزان پروتئین، کلروفیل a وb و محتوای نسبی آب برگ شد و در نهایت سالیسیلیک اسید با اثر حفاظتی خود سبب کاهش پراکسیداسیون لیپیدها شد.

گل داوودی یکی از مهم ترین گیاهان زینتی است که علاوه بر گل بریدنی، به عنوان گیاه گلدانی و دارویی مورد استفاده قرار می گیرد. کاربردهای متعدد این گل در زندگی امروزی نیاز به یک برنامه اصلاحی برای افزایش تولید را سبب شده است. در این پژوهش، تنوع ژنتیکی، ساختار جمعیت و تجزیه ارتباط 48 ژنوتیپ گل داوودی توسط صفات مورفولوژیک، بیوشیمیایی و مولکولی با استفاده از نشانگر aflp مورد ارزیابی قرار گرفت. بر اساس تجزیه واریانس داده ها تمام صفات مورفولوژیک مورد بررسی به جز زمان ریزش گرده در سطح احتمال یک درصد معنی دار بودند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بیش ترین ضریب تغییرات ژنوتیپی و فنوتیپی (بیش تر از 30 درصد) مربوط به تعداد گلچه زبانه ای، تعداد گلچه لوله ای، تعداد گل روی بوته، تعداد دستک، طول دمبرگ، تعداد برگ روی دمگل و تعداد روز تا مشاهده جوانه گل بود. بیش ترین درصد وراثت پذیری عمومی مربوط به زمان مشاهده جوانه گل، تعداد گلچه زبانه ای، طول ساقه و طول دمبرگ بود (بیش از 80%). از طرف دیگر کم ترین مقدار وراثت پذیری عمومی در صفت زمان باز شدن گلچه های لوله ای با 09/3 درصد مشاهده شد که این امر نشان از سهم بیشتر عوامل محیطی نسبت به ژنتیک در بروز تنوع و تغییرات فنوتیپی است. در تجزیه رگرسیون گام به گام برای صفت ماندگاری گلدانی به عنوان متغیر وابسته، هفت صفت ماندگاری گل روی بوته، طول گلچه زبانه ای، زمان پایان گرده افشانی، تعداد گل روی بوته، تعداد برگچه روی دمگل، قطر گل و زمان شکوفایی کامل وارد مدل شدند و مجموعاً 3/83 درصد از تنوع فنوتیپی ماندگاری گلدانی را توجیه نمودند. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که استفاده از صفات مذکور برای شناسایی و انتخاب ژنوتیپ های برتر داوودی می تواند مفید باشد. تجزیه خوشه ای بر اساس صفات مورفولوژیک به روش حداقل واریانس وارد، ژنوتیپ های مورد مطالعه را به چهار گروه تقسیم نمود. از طرف دیگر به منظور بررسی تنوع بیوشیمیایی بین ژنوتیپ های داوودی، رفتار فیزیولوژیک گلبرگ آنها بعد از برداشت و در زمان پیری مورد مطالعه قرار گرفت. تجزیه واریانس داده های بیوشیمیایی نشان داد که بین ژنوتیپ ها از لحاظ صفات مورد ارزیابی شامل میزان رنگیزه در برگ (کلروفیل) و گلبرگ (آنتوسیانین و کاروتنوئید)، فعالیت آنزیم کاتالاز، غلظت پروتئین، پراکسیداسیون لیپید و پیری تفاوت قابل ملاحظه ای (در سطح احتمال یک درصد) وجود دارد. تجزیه خوشه ای بر اساس تمام صفات بیوشیمیایی اندازه گیری شده، کل ژنوتیپ ها را به سه گروه تفکیک نمود که ژنوتیپ-های گروه a با پیری دیرهنگام گلبرگ و وجود رنگیزه آنتوسیانین در گلبرگ متفاوت از بقیه ژنوتیپ ها بودند. در این پژوهش تعداد 25 ترکیب آغازگر مبتنی بر آنزیم های برشی ecori و msei برای تجزیه مولکولی استفاده شد. به طور متوسط هر ترکیب آغازگری 96/83 نوار چندشکل تولید کرد که دامنه ای از 33 تا 122 نوار چندشکل را شامل شد. میانگین 3/99 درصد برای درصد چندشکلی، 43/0 محتوای اطلاعات چند شکل، 45/0شاخص اطلاعاتی شانون و شاخص نشانگری 76/36 نشان دهنده وجود تنوع ژنتیکی زیاد بین ژنوتیپ های مورد ارزیابی بود. تجزیه خوشه ای صفات مولکولی بر اساس روش اتصال همسایگی و ضریب فاصله جاکارد، ژنوتیپ ها را به شش گروه تقسیم کرد. تغییرات ضریب فاصله جاکارد بین 46/0 تا 90/0 نشان دهنده وجود تنوع ژنتیکی بالا بین ژنوتیپ های مورد بررسی بود. از طرف دیگر همبستگی معنی-داری بین صفات مورفولوژیک و بیوشیمیایی با نشانگرهای aflp براساس آزمون مانتل مشاهده نشد. بر اساس نتایج تحقیق حاضر در مجموع 14 ترکیب آغازگری با میزان بالای درصد چندشکلی (9/98 درصد)، محتوای اطلاعات چندشکل (49/0) و شاخص نشانگری (17/45) به عنوان قدرتمندترین ترکیبات آغازگری جهت تمایز و تفکیک ژنوتیپ-های داوودی شناسایی شدند، به طوری که می توان انتظار داشت در پژوهش های بعدی با استفاده از این ترکیبات بتوان به اطلاعات بیشتری دست یافت. تجزیه ساختار جمعیت 4 گروه را شناسایی نمود که در مجموع تعداد 18 ژنوتیپ در ارزیابی ساختار جمعیت، به طور مجزا به چهار گروه منتسب شدند و بقیه ژنوتیپ ها (30 ژنوتیپ) بین گروه های مذکور تداخل داشتند. از طرف دیگر با استفاده از نتایج تجزیه ارتباط برای 64 متغیر شامل صفات مورفولوژیک و بیوشیمیایی در کل 672 نشانگر مثبت و معنی دار شناسایی گردید. بیش ترین تعداد نشانگر معنی دار برای نسبت طول به عرض گلچه زبانه ای (26 نشانگر) و کم ترین تعداد نشانگر (2 نشانگر) برای صفت تعداد گلچه زبانه ای مشاهده شد. از طرف دیگر قوی ترین ارتباط (68 درصد)، بین قطر جوانه گل و دو نشانگر m-mcac/e-aac39 و m-ctt/e-aca1 برقرار بود. هم چنین نتایج پژوهش حاضر نشان داد که برخی از نشانگرها با بیش از یک صفت در ارتباط بودند. بنابراین نشانگرهای آگاهی بخش حاوی اطلاعات مفید مانند m-ctg/e-acc16، m-cac/e-aag95، m-cac/e-acg5، m-cag/e-aag72که همبستگی معنی داری با چندین صفت دارند، می تواند در برنامه های اصلاحی داوودی مورد استفاده قرار گیرد.

در این پژوهش که هدف آن بهبود ماندگاری گل و حفظ کیفیت ظاهری گل¬ شاخه بریدنی میخک بود، از محلول¬های نگهدارنده حاوی ساکارز، کلرید کبالت و سیتریک اسید در غلظت¬های مختلف استفاده شد. گل¬ها به مدت 24 ساعت با محلول-های ذکر شده مورد تیمار شدند. صفاتماندگاری گل، وزن تر نسبی، جذب آب و میزان آنتوسیانینکل، میزان کلروفیلکل، پراکسیداسیون لیپید (غلظت مالون¬دی¬آلدئید)، میزان پروتئین و فعالیت آنزیم پراکسیداز اندازه¬گیری شدند. . نتایجنشان داد تمامی تیمارهای استفاده شده بر روی صفات فوق تفاوت معنی¬داری را نسبت به تیمار شاهد داشتند. بیشترین ماندگاری به مدت 33/13 روز مربوط به تیمار کلرید کبالت 300 میلی گرم بر لیتر و کمترین آن مربوط به آب مقطر به مدت 33/6بود. بیشترین غلظت مالون¬دی¬آلدئید و فعالیت پراکسیداز مربوط به تیمار شاهد آب مقطر و کمترین غلظت مالون دی آلدئید و فعالیت پراکسیداز مربوط به تیمارکلرید کبالت 300 میلی گرم بر لیتر و تیمارترکیبی کلرید کبالت 300 میلی گرم بر لیتربه همراه سیتریک اسید 250 میلی گرم بر لیتر می¬باشد. همچنین در تیمارهای ذکر شده میزان پروتئین، کلروفیل و آنتوسیانین نسبت به سایر تیمارها بیشتر بود. به طور کلی تیمارهای حاوی کلرید کبالت به خصوص غلظت 300 میلی گرم بر لیتر آن توانسته است صفات اندازه گیری شده و در نهایت ماندگاری گل¬ها را بهبود بخشد.

به منظور بررسی تاثیر محلول پاشی نانو کلات کلسیم با غلظت های 0، 5/1 و 3 گرم در لیتر و کاربرد اسید هیومیک با غلظت های 0، 200، 400 و 600 میلی گرم در لیتر به صورت کاربرد خاکی بر رشد و گلدهی گل داوودی (chrysanthemum morifolium) رقم چینیتا، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملا تصادفی با 4 تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان انجام شد. نتایج به دست آمده نشان داد که اثرات متقابل نانو کلات کلسیم با اسید هیومیک بر تمام صفات به جز میزان پروتئین گلبرگ معنی دار بود. ویژگی های مورفولوژیکی شامل ارتفاع گیاه، قطر گل، سطح برگ، وزن تر اندام هوایی و وزن خشک اندام هوایی تحت تاثیر تیمار های اسید هیومیک و نانو کلات کلسیم قرار گرفتند. همچنین ویژگی های فیزیولوژیکی شامل میزان کلروفیل برگ، کاروتنوئید گلبرگ، پروتئین گلبرگ و کربوهیدرات گلبرگ تحت تاثیر تیمار های اسید هیومیک و نانو کلات کلسیم واقع شدند

باغ ایرانی به عنوان یک میراث فرهنگی نتیجه ی تعامل سازنده بین انسان و طبیعت است. در این پژوهش طراحی باغ ایرانی به منظور باز آفرینی منظر بومی شهرهای معاصر (تبریز) متناسب با نیازهای زندگی امروزی انجام شد. روش بکار رفته در طراحی با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و رجوع به اسناد و مدارک مربوط به بازخوانی باغ های قدیم ایرانی صورت گرفت. در این نوشتار ابتدا سیر تاریخی باغ سازی ایران در دوره های مختلف بررسی و سپس عناصر و ویژگی های باغ ایرانی مطالعه شد. سایت انتحابی در شهر تبریز با بگارگیری اصول و ویژگی های باغ ایرانی و متناسب با خواست ها و فرهنگ شهر مذکور انجام شد. معرفی و مطالعه باغ فین کاشان، باغ موزه هنرهای ایرانی و بوستان باغ ایرانی به عنوان نمونه های موردی نشان داد که تداوم طراحی باغ ایرانی در دوره معاصر، پاسخگویی مناسب برای نیازهای انسان امروزی بوده، باعث بازگشت انسان به طبیعت شده و می تواند شهرها را به فضاهایی امن برای زندگی تبدیل نماید.

در این آزمایش تاثیر ریزمغذی روی به شکل نانو کلات روی و اثر غلظت های مختلف نانو کلات روی بر گل همیشه بهار مورد بررسی قرار گرفت. این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار (0 ،75/0 ، 5/1، 5/2 و3 میلی گرم در لیتر) و 5 تکرار انجام شد همچنین محلول پاشی در دو زمان مختلف (مرحله 15 روز پس از انتقال نشاء و مرحله قبل از گلدهی روی گیاهان به طور جداگانه) انجام گرفت. بذر f2 گل همیشه بهار از شرکت پاکان بذر اصفهان و نانو کود کلات روی از شرکت خضرا (تهران) تهیه شد. بذرها در گلدان هایی که با پرلایت و کمپوست باگاس (کمپوست نیشکر) به نسبت 1:1 پر شده بودند کشت شده و پس از30 روز در مرحله 4 برگی به گلدان های اصلی انتقال داده شدند. گلدان های اصلی شامل خاک باغی، کمپوست و ماسه به نسبت 1:1:1 بودند. 90 روز پس از کشت بذر، گل ها برداشت شدند و سپس گیاه به طور کامل از خاک خارج شده و برای انجام اندازه گیری های صفات مورفولوژیکی و شیمیایی به آزمایشگاه گروه علوم باغبانی انتقال داده شدند.

به منظور تعیین اثر کاربرد نیتروژن آمونیومی بر برخی ویژگی های کمی و کیفی سه ژنوتیپ گل حنا (impatiens hawkeri bull.)، به نامهای pure beauty purple, barbados, paradise violet ، آزمایشی در قالب طرح پایه کاملا تصادفی نامتعادل به شکل فاکتوریل در سال 1393 در گلخانه دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان اجرا شد. گیاهان در بستر مساوی از پیت و پرلایت 1:1 کشت شدند. تیمارها در چهار سطح نیتروژن آمونیومی 0، 5/0، 1 و 5/1 میلی اکی والان در لیتر اعمال گردید و در پایان آزمایش صفاتی مانند ارتفاع گیاه، قطر ساقه، تعداد جوانه گل و تعداد شاخه فرعی، وزن تر و خشک اندام هوایی، وزن تر و خشک ریشه، شاخص کلروفیل در برگ، میزان آنتوسیانین و کاروتنوئید در گلبرگ و میزان عناصر ماکرو در اندام هوایی و بستر کشت ارزیابی شد. نتایج آنالیز داده ها نشان داد که غلظت های بکاربرده شده از نیتروژن آمونیومی در هر سه ژنوتیپ اثر معنی داری بر ارتفاع گیاه، قطر ساقه، تعداد شاخساره جانبی، تعداد جوانه گل و وزن تر و خشک ریشه و اندام هوایی به همراه داشت. همچنین نتایج نشان داد که میزان عناصر ماکرو در اندام هوایی گیاه و بسترهای کشت مختلف نسبت به نوع ژنوتیپ متغیر بود، به نحوی که در ژنوتیپ pink به میزان 5/1 میلی اکی والان بر لیتر از آمونیوم تاثیر معنی داری بر آنتوسیانین داشت و این معنی داری به دلیل رنگ تیره و جلوه ی گل بوده است و در ارزیابی کاروتنوئید و کلروفیل نیز میزان آمونیوم بالا بیشترین مقدار رنگریزه را به همراه داشت. رشد این گیاه با کاربرد محلولهای غذایی توصیه شده در این پژوهش اگر نتواند جایگزین بهتری نسبت به کودهای وارداتی ارائه شود حداقل می توان گفت که با آنها برابر است و با بررسی بیشتر پیشنهاد و ارائه خواهد شد. لذا به نظر می رسد با افزایش غلظت نیتروژن آمونیومی ضمن افزایش فاکتورهای مورد بررسی می توان به گیاهانی مطلوب تر و بازار پسندی بالا تر و بدون بکارگیری کودهای وارداتی در ژنوتیپ های مورد بررسی حنا دست یافت.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.