تحقیق حاضر به لحاظ روش از نوع توصیفی و همبستگی و به لحاظ هدف از نوع تحقیقات کاربردی می باشد. هدف این تحقیق بررسی رابطه میان عوامل شخصیتی و رضایت شغلی با استفاده از دیدگاههای جدید است. سنجش پنج عامل اصلی شخصیت از طریق پرسشنامه شخصیتی neo-ffi و سنجش رضایت شغلی با استفاده از مقیاس احساس فرد نسبت به شغل (jdi) انجام گرفت. جامعه آماری این پژوهش کارکنان ستاد مرکزی سازمان آب منطقه ای آذربایجان شرقی می باشد.

چکیده این پژوهش از نوع پژوهش‏های نیمه تجربی است و هدف آن بررسی تاثیر القای خلق بر الگوهای فعالیت مغز در افراد با حساسیت بالای bas و bis بود. بدین منظور 36 آزمودنی (18 آزمودنی با حساسیت بالای bas و 18 آزمودنی با حساسیت بالای bis) انتخاب شدند و در طی سه کاربندی آزمایشی (القای خلق خنثی ، شاد و غمگین) eeg آنها ثبت شد. بدین ترتیب اثر تعاملی بین خلق و سیستم رفتار بازداری و گرایشی بر الگوهای فعالیت مغز افراد فراهم شد. محرک های عاطفی جهت القای خلق از بین تصاویر iaps انتخاب و روایی آنها طی یک مطالعه مقدماتی تایید گردید. امواج عاری از آرتیفکت با استفاده از عملیات تبدیل سریع فوریه (fft ) از حوزه زمان به حوزه فرکانس تبدیل شدند. سپس توان مطلق دامنه آلفا در نواحی پیشانی چپ و راست و خلفی چپ و راست با عملیات لگاریتم بر مبنای طبیعی هنجار سازی شد. داده‏ها با استفاده از آزمون طرح کرت های تقسیم شده (spanova) و آزمون تعقیبی lsd تحلیل شدند. نتایج بدست آمده در حالت القای خلق خنثی نشان داد که افراد با حساسیت بالای bas افزایش فعالیت را در ناحیه پیشانی و خلفی چپ نشان می دهند این در حالی است که در حالت القای خلق خنثی افراد با حساسیت بالای bis هیچ تفاوت معنی داری را نشان ندادند. همچنین نتایج بدست آمده در ناحیه پیشانی با مدل روی آوری- اجتناب همخوان بود و نقش ناحیه پیشانی را در ارتباط با خلق مثبت و منفی مورد تایید قرار داد. نتایج مربوط به ناحیه خلفی نشان داد که افراد با حساسیت بالای bas در شرایط القای خلق شاد کاهش فعالیت را در ناحیه خلفی راست نشان می دهند در حالی که افراد با حساسیت بالای bis در ناحیه خلفی تفاوت معنی داری را نشان ندادند.

هدف : پژوهش حاضر با هدف ارزیابی تعیین اثر بخشی آموزش گروهی شناختی - رفتاری بر ارتقاء شاخص های سلامت جسمی و روانی بیماران دیابتی نوع دو انجام گرفته است. روش: در این پژوهش در قالب طرح پیش آزمون - پس آزمون به همراه گروه کنترل 30 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 بالای 40 سال که به مدت یک سال از تشخیص بیماری آنها گذشته و از سایر مراکز خدمات مشاوره ای دریافت نکرده باشند انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمایش و کنترل جای داده شدند ابزارهای گرد آوری داده ها پرسشنامه خلاصه ای از رفتارهای مراقبت از خود افراد دیابتی توبرت و گلاسکوف ،پرسشنامه کیفیت زندگی وابسته به دیابت برادلی وهمکاران و پرسشنامه بهزیستی برادلی بود که قبل از شروع برنامه مداخله رفتاری – شناختی و دو هفته بعد از اتمام دوره آموزشی ،توسط بیماران دو گروه آزمایش و کنترل تکمیل گردید. تحلیل داده ها به روش تحلیل کوواریانس انجام شد. نتایج:نتایج نشان داد که برنامه آموزشی رفتاری -شناختی گروهی موجب بهبود کیفیت زندگی و ارتقاء بهزیستی و افزایش رفتارهای مراقبت از خود افراد دیابتی شده است (01/0>p) همچنین بر اساس نتایج به دست آمده ملاحظه شد که برنامه آموزشی رفتاری – شناختی گروهی موجب کاهش قند خون و نمایه توده بدن بیماران دیابتی شده است. بحث و نتیجه گیری : با توجه به تاثیر آموزش رفتاری شناختی گروهی بر بهبود شاخص های سلامت روانی بیماران دیابتی نوع دو بکار گیری این روش به همراه مداخلات پزشکی برای بیماران دیابتی نوع دو توصیه می شود.