معلولیت به مثابه پدیده ای زیستی و اجتماعی، واقعیتی است که تمام جوامع، صرف نظر از میزان توسعه یافتگی، اعم از کشورهای صنعتی و غیرصنعتی با آن مواجه هستند. امروزه اهمیت مناسب بودن فضاهای شهری برای گروه های مختلف استفاده کننده از این فضاها، بر کسی پوشیده نیست. ارزیابی فضاهای عمومی با توجه به نیازهای معلولین و جانبازان و برنامه ریزی جهت آن، یکی از ضروریات هر جامعه بخصوص جامعه ما که بعد از جنگ تحمیلی با جمع کثیری از جانبازان و معلولین مواجه است می باشد. با توجه به اهمیت موضوع، در این پژوهش به یکی از مهمترین نیازهای معلولین و جانبازان در سطح فضاهای شهری یعنی فضاهای عمومی می پردازیم. هدف از تحقیق حاضر، بررسی و ارزیابی فضاهای عمومی شهری با توجه به نیازهای معلولین و جانبازان در سه محدوده مرکز شهر، محدوده پارک آزادی و حافظیه در شهر شیراز می باشد. روش تحقیق در این پژوهش مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و اسنادی، مشاهدات میدانی، مصاحبه و به دست آوردن داده ها، از طریق پرسشنامه و تجزیه و تحلیل اطلاعات با نرم افزارspss و همچنین برای ارزیابی و رتبه بندی مناطق نمونه از مدل تصمیم گیری (topsis) استفاده گردید. یافته ها نشان می دهند، که در بحث ترافیک در مرکز شهر شیراز نامناسب بودن وسایل حمل و نقل عمومی و عدم دسترسی به آن ها با 4/23 درصد به عنوان مهمترین مشکل و در محدوده پارک آزادی و حافظیه مهمترین مشکل معلولین و جانبازان نامناسب بودن پیاده روها، وجود چاله و ناهموار بودن سطح پیاده رو با 3/22 درصد در حافظیه و 3/18 درصد در پارک آزادی بوده است. بطورکلی در ارتباط با حوزه های مورد مطالعه یعنی ترافیک، مبلمان و کاربری های شهری وضعیت مرکز شهر نسبت به دو محدوده دیگر دارای شرایط نامطلوبی می باشد. با استفاده از مدل (topsis) مشخص گردید که، وضعیت فضاهای عمومی در مرکز شهر در وضعیت نامطلوب ( )، پارک آزادی تا حدی مطلوب ( ) و فضاهای عمومی محدوده حافظیه از وضعیت مطلوب ( ) برخوردار بوده است.