مطالعات نشان می دهد که یکی از خصوصیات ازدواج های موفق و طولانی مدت، سازگاری زناشویی است که بر بسیاری از ابعاد زندگی فردی و اجتماعی انسان ها تأثیر می گذارد؛ بنابراین هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی نقش ویژگی های شخصیتی، سبک های حل تعارض و انتظارات زناشویی در پیش بینی سازگاری زناشویی با میانجیگری دلزدگی زناشویی بود که برای این منظور، مدلی تحت عنوان «بررسی رابطه علّی ویژگی های شخصیتی، سبک های حل تعارض و انتظارات زناشویی با سازگاری زناشویی با میانجی گری دلزدگی زناشویی» طرح ریزی شد. این پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی بود و جامعه آماری آن را کلیه ی معلمان زن متأهل آموزش و پرورش شهر کرمانشاه در سال تحصیلی 93 – 1392 تشکیل می دادند که از بین آن ها 360 نفر به عنوان نمونه، به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. ابزارهای استفاده شده در این پژوهش، آزمون سازگاری زناشویی لاک – والاس ، پرسشنامه پنج عاملی شخصیت نئو، نسخه دوم پرسشنامه شیوه مقابله با تعارض رحیم، زیر مقیاس ams از مقیاس انتظارات و نگرش های زناشویی و پرسشنامه سنجش دلزدگی زناشویی بودند. ارزیابی مدل پیشنهادی با استفاده از آزمون آماری تحلیل مسیر انجام گرفت. جهت آزمون روابط غیرمستقیم نیز از آزمون بوت استراپ استفاده شد. بر اساس نتایج این پژوهش، برخی از روابط مستقیم و غیرمستقیم در مدل پیشنهادی معنادار بودند ولی این مدل از برازش قابل قبولی برخوردار نبود؛ بنابراین با حذف برخی از مسیرها، مدل اصلاح شده جایگزین گردید که شاخص های برازندگی، حکایت از برازش بسیار خوب آن داشتند. به طور کلی نتایج مدل نهایی این پژوهش نشان داد که دو ویژگی شخصیتی برونگرایی و روان رنجور خویی به طور مستقیم بر سازگاری زناشویی تأثیر ندارند و از طریق تأثیر بر روی دلزدگی زناشویی است که می توانند سازگاری زناشویی را پیش بینی نمایند؛ بنابراین باید به نقش موثر دلزدگی زناشویی بر روی سازگاری زناشویی توجه ویژه ای شده و راهکارهایی برای کنترل آن در نظر گرفته شود.