سازمان های آموزشی موضوع چالش های فراوانی هستند که باید پاسخگوی آنها باشند. رهبران آموزشی به عنوان تصمیم-گیرندگان همواره باید قادر باشند از توانمندی های گوناگون، از جمله توانایی های معنوی خود در حل مسایل و تصمیم گیری-ها استفاده نمایند. معنویت و هوش معنوی مقوله ای رو به رشد در عرصه توسعه ی سازمان می باشد. با توجه به شکاف موجود در عرصه ی پژوهش های مربوط به پیوند معنویت و تصمیم گیری، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی سبک های عمومی تصمیم گیری و هوش معنوی مدیران دانشگاه های فردوسی و علوم پزشکی مشهد انجام شد. روش بررسی توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه مدیران ادارات دانشکده های دانشگاه علوم پزشکی و دانشکده های علوم انسانی (الهیات، ادبیات، تربیت بدنی، علوم اداری و علوم تربیتی) دانشگاه فردوسی مشهد بود. به دلیل پایین بودن جامعه آماری، نمونه گیری به شکل سرشماری انجام گرفت. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه بیست و چهار سوالی هوش معنوی کینگ و پرسشنامه بیست و پنج سوالی سبک های عمومی اسکات و بروس بود که هر دو توسط مدیران تکمیل شد. برای تعیین پایایی پرسشنامه ها از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. پس از تجزیه و تحلیل به وسیله نرم افزار spss16، ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه هوش معنوی 90/0 و برای پرسشنامه سبک های عمومی تصمیم گیری 84/0 به دست آمد. بنابراین پایایی پرسشنامه ها تأیید گردید. پس از گردآوری داده ها به منظور تجزیه و تحلیل آماری از روش های آماری توصیفی، همبستگی پیرسون و آزمون های آماری مقایسه دو میانگین مستقل، خی دو، تحلیل واریانس یک راهه و چند متغیری استفاده شد. نتیجه ی پژوهش نشان داد، بین هوش معنوی مدیران با سبک تصمیم گیری عقلانی رابطه ی مستقیم و معنی داری وجود دارد. همچنین میزان هوش معنوی مدیران در حد متوسط رو به بالا بوده و سبک غالب تصمیم گیری آنها عقلانی بود. از دیگر نتایج پژوهش این بود که بین هوش معنوی زنان و مردان، هوش معنوی در گروه های مختلف سنی، هوش معنوی در سطوح تحصیلی مختلف و همچنین سنوات خدمت مختلف، رابطه ی معنی داری یافت نشد. بین سبک تصمیم گیری زنان و مردان در سبک اجتنابی رابطه ی معنی داری یافت شد. اما بین سبکهای تصمیم گیری در گروه های مختلف سنی، در سطوح تحصیلی و همچنین سنوات خدمت مختلف، رابطه ی معنی داری یافت نشد.

ارزیابی درونی فرآیندی است که در آن اعضای گروه آموزشی دانشگاهی، هدف های گروه را تصریح کرده و عملکرد آن را مورد قضاوت قرار می دهند. سپس نقش خود را بازنگری کرده و برای آینده ای مطلوبتر برنامه ریزی می کنند. البته ارتقا کیفیت گروه آموزشی زمانی تحقق خواهد یافت که در سطوح بالاتر آموزشی نیز اقداماتی صورت گیرد. هدف از این مطالعه بررسی پیامدهای برنامه ارزیابی درونی انجام شده در دوره های تخصصی دانشکده دندانپزشکی مشهد در سال 1391-1390 می باشد.دراین مطالعه توصیفی مقطعی نظرات 31 نفر از اعضای هیئت علمی همکار در برنامه ارزیابی درونی دوره تخصصی دانشکده دندانپزشکی مشهد از طریق توزیع پرسشنامه ای حاوی 26 سوال مختلف در زمینه پیامد های برنامه ارزیابی درونی جمع‏آوری گردید. با توجه به نتایج این مطالعه، بررسی پیامدهای برنامه ارزیابی درونی انجام شده در دوره های تخصصی دانشکده دندانپزشکی مشهد نتایج مطلوبی را به دنبال نداشته است و بازخورد مناسبی از سوی مسئولین ذی ربط در این زمینه صورت نگرفته است.

مقدمه: در چرخه برنامه ریزی آموزشی یکی از مهمترین قسمتها، بازخورد است و مهمترین گروهی که میتوان برای بازخورد فعالیتهای آموزشی از اطلاعات و نظرات آنها استفاده نمود، فارغ التحصیلان هستند. با توجه به عدم وجود مطالعه ای بر روی انگیزه های فارغ التحصیلان در حفظ ارتباط با دانشکده پس از فارغ التحصیلی، این مطالعه به منظور کشف راه های ایجاد این انگیزه ها در فارغ التحصیلان رشته دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد صورت گرفت. مواد و روش: در این مطالعه کیفی-کمی 4 گروه متمرکز از هر یک از فارغ التحصیلان کمتر از سه سال (2 گروه) و بالاتر از سه سال (2 گروه) شرکت نمودند. نظرات آنها در مورد انگیزه های برقراری ارتباط با دانشکده پس از فارغ التحصیلی طی جلسات بحث گروهی توسط ضبط صوت ضبط گردید.این جلسات با حضور 7 الی 9 فارغ التحصیل انجام شد. سپس مکالمات به صورت کامل بر روی کاغذ پیاده شد و پس از کد گذاری مفاهیم، چک لیستی از آنها بدست آمد. سپس این چک لیست در اختیار هر یک از شرکت کنندگان به تفکیک سال فارغ التحصیلی قرار گرفت تا موافق بودن و یا عدم توافق خود را در هر مورد مشخص نمایند. میزان توافق فارغ التحصیلان در هر مورد به صورت درصد مشخص گردید. نتایج: انگیزه های هر دو گروه فارغ التحصیلان در حیطه های مسائل بالینی، ادامه تحصیل در داخل کشور، ادامه تحصیل در داخل کشور، ادامه تحصیل در خارج کشور، مسائل اداری و شغلی و مسائل اجتماعی و رفاهی بود. بیشترین میزان توافق در گروه فارغ التحصیلان کمتر از سه سال در ارتباط با به اشتراک گذاشتن موارد بالینی، اطلاع از کنگره های علمی، اطلاع از شرایط امتحان تخصص و رشته های مربوطه، اطلاع از اخبار بازآموزی ها، آگاهی از تجارب دیگران در ارتباط با شرایط کاری، استفاده از امکانات رفاهی دانشکده، یادآوری خاطرات، اطلاع از تور های تفریحی و همسر یابی بود. در حالی که در گروه فارغ التحصیلان بیشتر از سه سال موارد پرس و جو در مورد مواد دندانی وتکنولوژی نوین، مشورت درمانی، شرکت در دوره های بازآموزی و ایمپلنت و پرس و جو در مورد مکان مناسب مطب بیشترین توافق را در بین فارغ التحصیلان داشتند. نتیجه گیری: انگیزه فارغ التحصیلان با توجه به زمانی که از زمان فارغ التحصیلی آنها گذشته است متفاوت می باشد. بنابراین در جریان جذب فارغ التحصیلان برای برقراری ارتباط مجدد با دانشکده بایستی به انگیزه های آنها و تفاوت موجود در این زمینه توجه کافی مبذول گردد.

چکیده ندارد.