توسعه تدریجی سیستم های قدرت مشکلات عدیده ای در کنترل و استفاده بهینه از سیستم های ذخیره انرژی الکتریکی ایجاد نموده است. ذخیره انرژی الکتریکی، موقعیت های جدیدی برای بهبود روش های کنترل فعلی به وجود آورده است. دسترسی سریع به این گونه انرژی ها اجازه استفاده از کنترل مستقیم برای تأمین تقاضاهای مصرف کنندگان در یک شبکه برق را میسر نموده است. این روش می تواند بر مشکلات مالی و تکنیکی روز افزون فعلی که سیستم های بزرگ با آن مواجهند غلبه کرده و از سوی دیگر با استفاده از روش های مختلف ذخیره سیستم انرژی الکتریکی می توان ظرفیت مناسب ذخیره انرژی الکتریکی را برای صنعت برق مهیا نمود. از میان سیستم های ذخیره ساز انرژی، نیروگاه های تلمبه ذخیره ای به دلیل ویژگی هایی که در هنگام در مدار قرار گرفتن دارد، جایگاه خاصی دارد. در این مقاله برای بررسی عملکرد روش مورد مطالعه، از شبکه ی انتقال 24 باسه ieee استاندارد استفاده شده است و در ادامه، مسأله تعیین ظرفیت بهینه نیروگاه های تلمبه ذخیره ای را به صورت یک هدف، با در نظر گرفتن روابط احتمالی (لحاظ کردن نیروگاه های بادی و مدل سازی عدم قطعیت باد) و بدون در نظر گرفتن روابط احتمالی مورد بررسی قرار داده ایم و هر کدام از این دو قسمت را جداگانه با دو روش بهینه سازی تحلیلی ریاضی (تکرار لاندا) و بهینه سازی تکاملی الگوریتم ژنتیک با هم مقایسه کرده ایم. نتایج مقایسه در هر دو قسمت نشان داد که الگوریتم ژنتیک جواب های بهتری می دهد. ضمن اینکه لحاظ کردن نیروگاه های بادی و مدل سازی عدم قطعیت باد در مسأله تعیین ظرفیت بهینه نیروگاه های تلمبه ذخیره ای نتایج دقیق تر و بهتری را منجر می شود. کلیه شبیه سازی ها نیز توسط نرم افزار matlab انجام شده است.