آئروموناس ها باکتری های میله ای شکل، گرم منفی هستند که ساکنین دائمی آبهای طبیعی شامل آبهای شور و شیرین بوده و قادر به آلوده ساختن انسان و حیوانات هستند. اطلاعات زیادی وجود دارد که نشان می دهد این باکتری ها می توانند عامل بیماریهای روده ای و خارج روده ای از عفونتهای پوست و زخم تاسپتی سمی باشند. این باکتریها قادر به تولید مواد خارج سلولی فعالی هستند که با بیماریزایی آنها مرتبط است شامل: آنزیمها، همولیزین، سیتوتوکسین، انتروتوکسین و فاکتور درمونکروتیک در این تحقیق به جداسازی آئروموناس از سفیدرود و تعیین گونه های آن پرداخته شد که در نهایت 64 سویه از هر گونه هیدروفیلا، سوبریا، کاویه شناسایی شد. در این پژوهش برای اولین بار در ایران به طراحی محیط کشت اختصاصی برای آئروموناس پرداخته شد که بسیار موفقیت آمیز بود. بعد از جداسازی آئروموناس به بررسی اثرات سیتوتوکسیسیته آنها پرداخته شد: سیتوتوکسین باعث آسیب به سلول و یا مرگ آن می شود و می تواند سبب ایجاد بیماری مشابه دیسانتری گردد. سیتوتوکسین آئروموناس یک سم حساس به حرارت است که بر روی سلولهای هلا دارای اثرات سیتوپاتیک می باشد. یکی دیگر از عوامل بیماریزای این باکتریها، فاکتور درمونکروتیک است که باعث افزایش نفوذپذیری عروق و ایجاد نکروز در ناحیه تزریق می شود. هدف از انجام این پژوهش طراحی محیط کشت اختصاصی برای آئروموناس ، جداسازی گونه های آئروموناس از سفیدرود، بررسی فعالیت سیتوتوکسیک و فاکتور درمونکروتیک در این گونه ها بوده است .