چکیده اثرات الکلها روی تشکیل و پایداری کمپلکسهای پورفیرینی mn(por)(o)(oac) بوسیله : مریم جهانبانی برهم کنش سه منگنز(iii) پورفیرین مختلف? mniii(por)? با تترا-ان-بوتیل آمونیم هیدروژن مونو پرسولفات? n-bu4nhso ? در حضور مقادیر زیاد تترا-ان-بوتیل آمونیم استات? n-bu4noac در غیاب و حضور الکلهای مختلف متانول? اتانول? ایزوپروپانول و ترشیوبوتانول در شرایط یکسان و در دمای اتاق توسط تغییرات طیفی uv-vis پیگیری شد. منگنز (iii) تتراکیس پنتا فلوروپورفیرین استات mniiitpfpp(oac) و منگنز (iii) تترامزیتیل پورفیرین استات mniiitmp(oac) گونه mntpfpp(o)(oac) و mntmp(o)(oac) را هم درغیاب و هم در حضور الکلها تشکیل دادند. در حالیکه? منگنز (iii) تترافنیل پورفیرین استات mniiitpp(oac) گونه mntpp(o)(oac) را فقط در حضور الکلهای کم حجم تر ایجاد کرد. در غیاب الکلها و یا در حضور ترشیوبوتانول? طیف uv- vis نشانه ضعیفی از تشکیل mntpp(o)(oac) را نشان داد. مشاهده گردید که سرعت تشکیل گونه اکسو-منگنز با افزایش اسیدیته یا قدرت پیوند هیدروژنی الکلها و پایداری گونه اکسو-منگنز با افزایش اندازه الکلها افزایش می یابد. تلاشهایی برای توضیح این اثرات انجام گرفت. یک شمای مکانیزمی برای تجزیه hso5? به o2 و hso4?از طریق تشکیل و دیمر شدن گونه اکسو-منگنز پیشنهاد گردید. به علاوه? ما از تترا-ان-بوتیل آمونیم هیدروژن مونو پرسولفات n-bu4nhso5? به عنوان یک منبع تک اکسیژن دهنده در اپوکسایش اولفینهای مختلف استفاده کردیم. سه کمپلکس مختلف تترا آریل پورفیرین mniiipor ? به عنوان کاتالیزور به همراه تترا-ان-بوتیل آمونیم استات n-bu4noac? به عنوان کمک کاتالیزوردر ch2cl2 و دمای اتاق مورد استقاده قرار گرفتند.. با در نظر گرفتن بازده اپوکسایش? روند زیر برای فعالیت کاتالیزوری[mnpor] پیشنهاد میشود: .[mntmp(oac)] < [mntpp(oac)] < [mntpfpp(oac)] همچنین اپوکسایش سیس استیلبن در سه سیستم حلال مختلف (ch2cl2, ch2cl2/ch3oh, ch2cl2/t-c4h9oh) تحت شرایط یکسان انجام گرفت. مشاهده شد که برای سیستم کاتالیزوری منگنز (iii) تتراکیس پنتا فلوروپورفیرین استات[mntpfpp(oac)] در تمام سه حلال نسبتهای سیس به ترانس بالاتر از نسبتهای سیس به ترانس مربوط به سیستمهای کاتالیزوری منگنز (iii) تترافنیل پورفیرین استات[mntpp(oac)]و منگنز (iii) تترامزیتیل پورفیرین استات[mntmp(oac)] بودند.

در این مطالعه از اوره هیدروژن پراکسید به عنوان اکسیدان در حضور دو کمپلکس منگنز پورفیرین mntpp(oac) و mntpfpp(oac) با خصوصیات فضایی و الکترونی متفاوت و پیریدینها و آمینو پیریدینها به عنوان لیگاند محوری با خصوصیات فضایی و الکترونی متفاوت و استیرن و تعدادی از مشتقات آن به عنوان اکسیدشونده در حلال متانول/دیکلرومتان، تحت ?/ هوا و در دمای ? ? ?? استفاده شد. همچنین شرایط بهینه برای واکنش اپوکسایش استیرن با کاتالیزور mntpfpp(oac) ، در حضور چند دهندهی نیتروژنی مشخص شد. تاثیر عوامل مختلف مانند ماهیت منگنز پورفیرینها، نسبت مولی دهندهی نیتروژنی / mntpfpp(oac) و اوره هیدروژن پراکسید / mntpfpp(oac) بررسی گردید. مشخص شد که برای داشتن بیشترین بازده یک نسبت بهینه برای دهندهی نیتروژنی / mntpfpp(oac) وجود دارد و همچنین با افزایش نسبت اوره هیدروژن پراکسید / mntpfpp(oac) - - بازده و سرعت واکنش افزایش مییابد. از استیرن، ? کلرو استیرن، ? کلرو استیرن و ? متوکسی استیرن با ویژگیهای الکترونی و فضایی متفاوت استفاده گردید و - مشخص شد که آلکنهای با حجم فضایی کمتر و پیوند دوگانه غنی از الکترون واکنشپذیری بیشتری در اپوکسایش دارند.

در این کار، از اوره-هیدروژن پراکسید بعنوان اکسیدان در اپوکسایش استایرن در حضور کمپلکس های منگنز تترا-آریل پورفیرین، [mntpp(oac)] و [mntpfpp(oac)]، بعنوان کاتالیزور، در ترکیب با تعدادی از دهنده های نیتروژنی، ایمیدازول، 1- متیل ایمیدازول، 2- متیل ایمیدازول و 2- اتیل ایمیدازول بعنوان کوکاتالیزور با خصوصیات فضایی و الکترونی متفاوت در نسبت 50/50 از حلال های متانول/دی کلرومتان در دمای ? 2 ± 20 استفاده شد. بررسی این واکنش ها توسط دستگاه کروماتوگرافی گازی (gc) صورت گرفته است. با در نظر گرفتن ماهیت منگنز پورفیرین های مورد استفاده در این مطالعه، بر اساس زمان واکنش و بازده اپوکسایش، فعالیت کاتالیزوری بیشتر [mntpfpp(oac)] نسبت به [mntpp(oac)] مشاهده شد. شرایط بهینه برای اپوکسایش استایرن با کاتالیزور [mntpfpp(oac)] در حضور این دهنده های نیتروژنی تعیین شد. به طور کلی، بین فعالیت کوکاتالیزوری و مقدار pka دهنده های نیتروژنی ارتباط مستقیمی وجود ندارد. ایمیدازول ها (86/7 – 95/6=pka) با قدرت ?- دهندگی بالا، کوکاتالیزورهای بسیار بهتری از ?- دهنده ها هستند که این، اهمیت برهمکنش پیوند ? لیگاندهای نیتروژن دهنده را پیشنهاد می کند. ایمیدازول های n-h دار، با قابلیت تشکیل پیوند هیدروژنی n-h…b کوکاتالیزورهای بسیار موثرتری از 1- متیل ایمیدازول هستند. تاثیر نسبت مولی اوره- هیدروژن پراکسید/[mntpfpp(oac)] نشان داد که با افزایش این نسبت مولی، سرعت و بازده واکنش افزایش می یابد. همچنین، با بررسی تاثیر نوع دهنده های نیتروژنی و نسبت مولی دهنده نیتروژنی/[mntpfpp(oac)]، مشخص شد که برای هریک از دهنده های نیتروژنی، یک نسبت مولی دهنده نیتروژنی/[mntpfpp(oac)] وجود دارد که بازده اپوکسایش در آن ماکزیمم است. علاوه بر این، اپوکسایش استایرن های مختلف از جمله 3- کلرو استایرن، 4- کلرو استایرن و 4- متوکسی استایرن با خصوصیات فضایی و الکترونی متفاوت برای تعیین واکنش پذیری نسبی آنها با کاتالیزور [mntpfpp(oac)] در حضور ایمیدازول بعنوان بهترین کوکاتالیزور مورد بررسی قرار گرفت. اولفین های کم حجم با پیوندهای دوگانه پرالکترون، واکنش پذیری بیشتری برای اپوکسایش نشان دادند.

در این مطالعه، تشکیل گونه ی منگنز – اکسو توسط mntpp ( oac ) در حضور اوره هیدروژن پروکسید به عنوان اکسیدان، هالیدها و برخی از دهنده های نیتروژنی به عنوان لیگاند محوری مورد بررسی قرار گرفت. تشکیل گونه ی اکسو از روی رشد پیک مربوط به گونه ی مورد نظر با استفاده از طیف بینی uv – vis بررسی گردید. تأثیر عوامل مختلف مانند: ماهیت لیگاند محوری، نسبت مولی لیگاند محوری: mntpp ( oac ) او نسبت مولی اکسیدان: mntpp ( oac ) بر تشکیل گونه ی اکسو مورد مطالعه قرار گرفت.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

در این مطالعه برای ردیابی تشکیل گونه اکسو و بررسی تاثیر عوامل مختلف بر تشکیل و پایداری آن، از طیف بینیuv-visاستفاده شد.از[mntpp(oac)] و [mntmp(oac)]، ایمیدازول به عنوان لیگاند محوری و n-bu4nio4 به عنوان اکسیدان در ch2cl2 خالص و یا ch2cl2/roh به عنوان حلال، در دمای اتاق استفاده کردیم. گونه mn=o از شکست هترولیتیک پیوند i–o در[pormno–io3] بدست آمد. تشکیل گونه mn=o از روی رشد پیک در محدوده طول موج 404-418 nm تشخیص داده شد. تاثیر عوامل مختلف مانند ماهیت منگنز پورفیرین ها، حضور الکلها و نسبت مولی [mnpor(oac)] /imidazole و n-bu4nio4/[mnpor(oac)] بر تشکیل گونه mn=o بررسی گردیدند. مشخص شد که در تشکیل گونه mn=o یک نسبت بهینه برای [mnpor(oac)]/imidazole وجود دارد و همچنین با افزایش نسبت n-bu4nio4/[mnpor(oac)]سرعت تشکیل گونه mn=o افزایش می یابد. مشاهده شد که از بین الکلهای مورد استفاده در این مطالعه {متانول، اتانول، -n پروپانول، -i پروپانول، -t بوتانول} متانول موثرترین الکل در تولید گونه mn=o بود.

متالوپورفیرین های مختلف ‏‎mtpp(m=zn, cu, ni, co)‎‏ به عنوان دهنده با نسبتهای مولی مختلف از ‏‎c4h10o.bf3‎‏ به عنوان پذیرنده الکترون در دی کلرومتان واکنش می کنند. از انطباق داده های طیفی ‏‎uv-vis‎‏ برای برهمکنش بین متالوپورفیرین های با ‏‎c4h10o.bf3‎‏ و برهمکنش ‏‎h2tpp‎‏ با ‏‎c4h10o.bf3‎‏ و همچنین وجود تشابه بسیار بین داده های ‏‎hnmr‎‏ برای سیستمهای ‏‎mtpp-c4h10o.bf3‎‏ و ‏‎h2tpp-c4h10o.bf3‎‏ نتیجه می شود که، احتمالا ‏‎c4h10o.bf3‎‏ منجر به حذف فلز متالوپورفیرینها شده و محصول نهایی کمپلکس ‏‎h2tpp-c4h10o.bf3‎‏ است.