الف - یافته های تحقیق نشان می دهد که آموزش فعلی نیروی انسانی در اجرای برنامه ها و سیاست های وزارت آموزش و پرورش دارای اهمیت لازم بوده ولی سرمایه گذاری در این زمینه محدود است . نزدیک به 89درصد از مدیران این سرمایه گذاری را متوسط تا خیلی کم بیان داشته اند. ب - نتایج تحقیق نشان می دهد که تعیین احتیاجات آموزشی بر اساس روش های علمی کمتر استوار بوده و از تکنیک های تجزیه و تحلیل شغل و کارسنجی و ارزشیابی سالانه کارکنان کمتر استفاده می شود. در این ارتباط 67 درصد از مدیران معتقدند که از روش های علمی در تعیین احتیاجات آموزشی استفاده نمی شود و نزدیک به 73 درصد از مدیران بر این باورند که از نتایج ارزشیابی سالانه در تعیین نیازهای آموزشی استفاده نمی گردد. ج - یافته های تحقیق نشان می دهد که تناسب محتوای دوره های آموزشی با نیازهای شغلی از کفایت لازم برخوردار نیست و از روش های آموزش بزرگسالان و نتایج ارزشیابی های قبلی دوره های آموزشی در تعیین محتوا کمتر استفاده می شود. در این خصوص نزدیک به 47 درصد از مدیران معتقدند که از روشهای آموزش بزرگسالان در دوره های آموزشی کمتر استفاده می شود و نزدیک به 45 درصد نیز اعتقاد به استفاده کم نتایج ارزشیابی قبلی دارند. د- نتایج تحقیق نشان می دهد که آموزش های فعلی نیروی انسانی تا حدودی توانسته است موجبات ارضاءنیازهای روانی کارکنان را برآورده سازد و موجبات مشارکت کارکنان در انجام امور را فراهم کند و پاره ای نیز نظر مساعدی در این ارتباط ندارند. ه - نتایج تحقیق نشان میدهد که اکثریت مدیران به برگزاری دوره های آموزشی جهت ارتقاءسطح دانش و معلومات کارکنان اعتقاد دارند و نقش آموزش های فعلی در این ارتباط را به گونه متوسط ارزیابی نموده اند که آن نیز ناشی از اعتقاد به اجرای دوره های آموزشی و تاثیر آن در نیروی انسانی شاغل در دستگاه است .