تخصیص بهینه منابع در یک بنگاه مستلزم سنجش مستمر عملکرد واحدهای آن است . ارزیابی واحدهای بانکی به دلیل تنوع خدمات ارائه شده از پیچیدگی خاصی برخوردار است . روشهای موجود ارزیابی و سنجش واحدهای بانکی روشهای تجربی هستند که به دلیل استاندارد نبودن، نتایج آنها در بانکهای مختلف با یکدیگر قابل مقایسه نیستند. بعلاوه این روشها به کارایی واحدها توجه نداشته و صرفا"ستاده واحدها را مد نظر قرار می دهند. متدلوژی تحلیل پوششی داده ها متدلوژی علمی و غیر پارامتری برای ارزیابی کارآیی واحدهاست که کاربردهای متعددی در سنجش کارآیی واحدهای بانکی داشته است . در این مطالعه، متدلوژی فوق برای اندازه گیری کارآیی تعدادی از شعب یکی از بزرگترین بانکهای تجاری ایران به کار برده شده است . بعلاوه با استفاده از تواناییهای این روش بازده به مقیاس واحدهای مورد مطالعه به طور اجمالی بررسی شده است . تعیین بازده به مقیاس واحدها نقشی موثر در تشخیص قابلیتهای توسعه ای بنگاه دارد.