این پژوهش جهت بررسی عملکرد نخستین شورای اسلامی شهر تهران با عنایت به جایگاه ویژه تهران در کشور از لحاظ مرکز پایتختی و دیگر شاخصها که باعث شده در همه زمینه ها بعنوان الگو برای تمام شهرها تلقی گردد، تدوین شده است . فرضیه اصلی رساله این است که مهمترین عنصر برای ورود اعضا شورای اسلامی شهر تهران همانا گرایشات و تعلقات سیاسی بود تا تجربه و کارآمدی اجرایی و غفلت از این مهم از طرف شورا زمینه ساز نهایی ناکامی شورا گردید. این مجموعه شامل چهار فصل است : فصل اول تحت عنوان مفاهیم ، شورا در قرآن و احادیث ، شورا در قانون اساسی ، شورا در مصوبات مجلس شورای اسلامی می باشد. در فصل دوم تحت عنوان انتخابات و ترکیب منتخبین بحث و بررسی شده است. در فصل سوم نیز تحت عنوان عملکرد شورای اسلامی بحث شده است . فصل چهارم نیز نظرسنجی پاسخگویان به پرسشنامه بیان شده است . در پایان نیز نتیجه گیری از مطالب عنوان شده است.