ترومبوز وریدهای عمقی تحتانی ‏‎(d.v.t)‎‏ بیماری نسبتا شایعی است‏‎‎‏، همراه با ریسک فاکتورهایی که عمدتا اعمال جراحی شکم و لگن می باشد. بدون کمک روشهای پاراکلینیک 50% بیماران تشخیص داده نمی شوند. چون از عوارض آن آمبولی کشنده ریوی می باشد بنابراین تشخیص سریع و درمان بموقع و اقدامات پیشگیری اهمیت فراوانی دارد.- هر چند ونوگرافی تقریبا 100% موارد ‏‎d.v.t‎‏ را تشخیص می دهند ولی روشی پرهزینه و ‏‎invasiive‎‏ می باشد. در این مطالعه از 175 مورد مشکوک به ‏‎d.v.t‎‏ فقط 82 نفر مبتلا بودند و یافته های ذیل حاصل شد. 1) شایعترین یافته کلینیکی تورم ساق (90% موارد) بود.2) شایعترین ریسک فاکتور اعمال جراحی شکم و لگن (63%) بود.3) زنان 63% و مردان 37% جمعیت را تشکیل می دادند.4) شایعترین گروه سنی 39-35 سال (62%) بود.5) سونوگرافی ‏‎compressive‎‏ و ‏‎duplex doppler‎‏، حساسیت، اختصاصیت و دقت 91%، 96%، 95% و 94%، 97%، 95% بترتیب دارند. چون هزینه های سونوگرافی ‏‎compressive‎‏ یک دهم و نوگرافی و یک پنجم ‏‎duplex doppler‎‏ می باشد. بنابراین پیشنهاد می گردد:1) در بیماران مشکوک به ‏‎d.v.t‎‏ اولین اقدام تشخیص سونوگرافی ‏‎compressive‎‏ باشد. 2) در صورتیکه یافته های سونوگرافی ‏‎compressive‎‏ مشکوک باشد، آنگاه اقدام بعدی ‏‎duplex ‏‎doppler‎‏‎‏ می باشد.3) هنگامیکه با ‏‎duplex doppler‎‏ به تشخیص قطعی نرسیدید، اقدام بعدی سونوگرافی انجام شود.