مقدمه: تاکنون دارویی اساسی جهت درمان و واکسن موثری برای پیشگیری از ایدز کشف نگردیده، تنها راه پیشگیری از اشاعه این بلای قرن، آموزش وسیع و همه جانبه مردم و جامعه پزشکی می باشد. روش کار: با توجه به نقش موثر پرستاران در زمینه پیشگیری و مراقبت از بیماران و نقش آموزشی آنان در مبارزه با ایدز مطالعه ای مداخله ای در سال 1380 صورت گرفت تا میزان تاثیر برنامه های آموزشی در تغییر آگاهی و نگرش پرستاران و بهیاران را مورد بررسی قرار دهد. نیازهای آموزشی کلیه پرستاران و بهیاران بیمارستان تخصصی عفونی دانشگاه علوم پزشکی زاهدان که 33 نفر بودند با تکمیل پرسشنامه ارزیابی شد. سپس 17 نفر از آنان در یک پان آموزشی به مدت یکساعت و نیم شرکت داشتند که نتایج حاصل از آن پس از تکمیل مجدد پرسشنامه با گروه کنترل مقایسه شد. نتایج: کل نمره سوالات آگاهی 21 بود که در گروه آموزش دیده از میانگین ‏‎8/5+-2/6‎‏ به ‏‎17/8+-3‎‏ بعد از آموزش رسید ‏‎(p<0.001)‎‏. گروه شاهد از میانگین 6/1+-8/6 به 3+-4/9 نمره تغییر یافت. ‏‎(p<0.001)‎‏. میانگین تغییر سطح آگاهی در گروه آموزش دیده و در گروه شاهد قبل و بعد از آموزش به ترتیب 3/9 و 6/2 نمره بود که تفاوت معنی داری مشاهده شد. ‏‎(p<0.001)‎‏. میانگین تغییر نگرش در گروه آموزش دیده 4 نمره و در گروه شاهد 2 نمره بود که تفاوت معنی داری مشاهده شد. ‏‎(p<0.001)‎‏. میانگین تغییر نگرش در گروه آموزش دیده 4 نمره و در گروه شاهد 2 نمره بود که تفاوت معنی دار مشاهده شد. ‏‎(p<0.045)‎‏ . نتیجه گری: این مطالعه نشان داد که با وجود اهمیت بیماری و جدیت در مبارزه با آن، سطح آگاهی پرسنل بهداشتی به خصوص در مورد نحوه مبارزه با ویروس ایدز در سطح پایین بوده و با آموزشهای کوتاه مدت می توان ضمن تغییر آگاهی آنان از بیماری، میزان نگرانی این گروه را در مورد مراقبت از بیماران ایدز کاست. آموزشهای مداوم و مناسب در این زمینه باید مورد توجه مدیران قرار گرفته و برنامه ریزی فوری و جدی در مورد آن صورت گیرد.