معمولا، سازه های متعارف ساختمانی با فرض پی های گیردار تحلیل می شوند. غالبا از اثر انعطاف پذیری خاک و پی در تحلیل سازه ها صرفنظر می گردد. در عمل در تحلیل سازه ها از اثر متقابل خاک و پی بر سازه ها نباید غافل شد. با این عمل رفتار واقعی سازه ها شناخته شده و از طرح غیراقتصادی و غیرایمن جلوگیری بعمل می آید. در این رساله با انتخاب یک پلان مفروض از یک سازه بتنی اثر تغییر شکل های پی بر پاسخ اعضای روسازه بررسی می گردد. تاثیر پارامترهائی نظیر ضخامت فونداسیون، ضریب عکس العمل بستر برای خاک مورد نظر، ارتفاع سازه و صلبیت نسبی خاک و سازه در تغییر شکل پی بر اعضای روسازه مطالعه شد. بدین منظور با انتخاب قاب های 4 تا 16 طبقه با گام های 4 طبقه ای و بارگذاری ثقلی و جانبی آنها در دو حالت گیردار بودن در نظر گرفتن اثرات پی و با در نظر گرفتن اثرات پی با مدل نواری وینکلر، تحلیل صورت گرفته است. در نهایت نتایج تحلیل در این دو حالت با یکدیگر مقایسه شده و ارائه گردیده است. بررسی نتایج نشان می دهد که در سازه های بلند مرتبه در اعضای سازه ای نیروها و ممانهای داخلی آنها در طبقات پایین برای دو حالت تحلیل، دارای اختلاف قابل توجهی می باشند و این بدان معنی است که بدون در نظر گرفتن اثرات اندر کنش خاک و پی تحلیل های قابل اطمینان حاصل نمی گردد.