با بالا رفتن سن، زمین خوردگی در افراد سالمند افزایش می یابد. وجود مشکلات تعادلی و شرایط نامساعد محیط اطراف مانند نور ناکافی و ناهمواری زمین احتمال زمین خوردگی را در این افراد بیشتر می کند. هدف از این پژوهش بررسی علل زمین خوردگی در افراد سالمند و ارزیابی نقش سیستمهای حسی بینایی و ستیبولار و حسی عمقی در حفظ تعادل و کنترل پوسچر می باشد. با توجه به نتایج این بررسی میزان نوسان بدن با سن افزایش پیدا می کند و همچنین در گروه سالمندان با سابقه زمین خوردگی میزان نوسان بدن بیشتر از گروه سالمندان بدون زمین خوردگی بوده است. نقش سیستمهای حسی در کنترل نوسان بدن بررسی شد و نشان داد که افراد سالمند با سابقه زمین خوردگی بیشتر متکی به سیستم حسی عمقی مچ پا می باشند و کمتر از حس بینایی جهت حفظ تعادل استفاده می کنند.