پس از تشرف ایرانیان به آئین مقدس اسلام، اصطلاحات فقهی وحقوقی در میان مردم رایج گردید. شعرا و نویسندگان نیز که بیانگر حوادث و رویدادهای روزگار خود هستند ، طبعا این اصطلاحات را در دیوان و آثار خود به کار برده اند و فهم و درک بسیاری از ابیات ، منوط به دانستن معنای لغوی و اصطلاحی این واژگان می باشد. نگارنده برآن شد تا به شرح و بسط اصطلاحات فقهی و حقوقی برآید و یکی از آثار شاعران بزرگ را ازاین لحاظ مورد بررسی قرار دهد. چون دیوان حافظ را مناسب اینکار تشخیص داد، به بررسی و تحقیق در آن پرداخت. سرآغاز این رساله تاریخ زمان حافظ از سال 716 تا سال 792 هجری است و در ضمن آن اوضاع فقهی و حقوقی عصر حافظ بررسی گردیده است.