از آنجا که انرژی به عنوان منبع تولید قدرت محسوب می¬شود، موضوع ژئوپلیتیک قرار گرفته است و موضوع رقابت، همکاری، تنش، واگرایی و همگرایی بین کشورهای دارنده یا نیازمند آن واقع شده است. به دلیل قرار گرفتن منابع عظیم انرژی در خلیج¬فارس و کشورهای کرانه¬ای آن از یک سو و محدودیت وجود این ماده در سایر نقاط جهان از سوی دیگر، منطقه¬ی خلیج¬فارس در کانون تحولات ژئوپلیتیک انرژی قرار گرفته است. این مساله باعث شده است کشورهای کرانه¬ای و نیز کشورهای جهانی روابط امنیتی ویژه¬ای را پیگیری نمایند. آنچه از خلال فرایندهای منطقه¬ای و جهانی در ارتباط با این منطقه بوجود آمده شکل¬گیری ترتیبات امنیتی ناقص و غیرفراگیری است که بر پیچیدگی و بحران¬آفرینی منطقه¬ای دامن زده است. لذا این پژوهش با بررسی ترتیبات امنیتی ناقص در این منطقه سعی در کالبدشکافی این ترتیبات از یک سو و پیشنهاد شکل¬گیری ترتیبات امنیتی با حضور تمام کشورهای منطقه با تکیه بر متغیر انرژی را دارد. سوالات این پژوهش عبارتند از: - آیا ترتیبات امنیتی شکل گرفته در منطقه ژئوپلیتیکی خلیج فارس از دهه 1970 تا 2010.م ناشی از انرژی است؟ - پیامدهای عدم شکل¬گیری ترتیبات امنیتی فراگیر در منطقه خلیج فارس چه بوده است؟ نتایج تحقیق بر مبنای فرضیات ارائه شده، نشان می¬دهد از دهه 1970.م ترتیبات امنیتی شکل¬گرفته متاثر از متغیر انرژی بوده و پیامد این مساله بر شکل¬گیری ترتیبات امنیتی ناقص، مداخله قدرتهای جهانی بر فرایندهای منطقه¬ای و بروز و تداوم چالش منطقه¬ای در بین کشورهای کرانه¬ای خلیج¬فارس است. یافته¬های کتابخانه¬ای این پژوهش نیز از سوی متخصصان مربوطه با استفاده از پرسشنامه تدوین شده مورد تایید قرار گرفته است. با توجه به ماهیت موضوع، این تحقیق از نوع توصیفی است. از سوی دیگر به دلیل اینکه محقق علاوه بر تصویرسازی آنچه هست به بررسی فرایند تاریخی وضعیت مساله و ابعاد آن ‎پرداخته است، لذا تحقیق از نوع تلفیقی توصیفی- تحلیلی زمینه‎یاب و تاریخی- تحلیلی است. داده ها از طریق مطالعات کتابخانه ای- اسنادی و میدانی گردآوری شده است. واژگان کلیدی:ژئوپلیتیک انرژی- ترتیبات امنیتی- خلیج¬فارس- پیمان¬های نظامی – امنیتی

چکیده انقلاب اسلامی ایران با تغییراتی بنیادین که در داخل ایران داشت. با پیام های فراگیر، توانست تأثیرات وسیعی در سطوح مختلف منطقه ای و بین المللی داشته باشد. منطقه ی قفقازجنوبی(با تأکید بر جمهوری آذربایجان) یکی از مناطق تحت تأثیر انقلاب اسلامی است. این تأثیرات در این منطقه به دو صورت، تأثیر ارادی و غیرارادی(رفلکسی) بوده است. تأثیراتی مانند تشکیل حزب اسلام، سیاسی شدن جامعه مذهبی، افزایش مشارکت سیاسی زنان، بیداری و احیای تفکر اسلامی و دینی، افزایش حضور مردم در مساجد، افزایش شمار مراکزاسلامی، افزایش شمار مطبوعات اسلامی و....... به نوعی در بعضی مواقع هرچند کم یا مقطعی در جمهوری آذربایجان به وجود آمده است. اما با توجه به موانع موجود انتظار حداکثری از تأثیرگذاری انقلاب اسلامی ایران در قالب وقوع انقلاب ایران یا انتخاب الگوی نظام سیاسی نظیر حکومت اسلامی ایران امکان تحقق نداشت. برای تحلیل محتوا و ماهیت این تأثیرات در سطوح مختلف، چارچوب نظریه پخش به کار گرفته شده است. که به عنوان یکی از نظریه های معتبر در تحلیل مسایل سیاسی، اجتماعی به زمینه های انتشار، نحوه انتشار، عوامل انتشار، کاهش دهنده ها و شتاب دهنده های پخش و ... می پردازد. تاریخ مشترک ایران و قفقاز جنوبی، بافت اجتماعی، فرهنگی و زبان مشترک، از جمله مؤلفه های مهم برای تأثیرپذیری قفقاز جنوبی( با تأکید بر جمهوری آذربایجان) از انقلاب اسلامی ایران است. چرا که قفقاز جنوبی در گذشته جزئی از تاریخ سرزمین ایران بوده و در دوره های مختلفی از هخامنشیان تا اشغال این سرزمین توسط روس ها یکی از بخش های مهم کشور ایران بوده است. البته موقعیت مهم و راهبردی این منطقه که از گذشته مورد توجه بسیاری از قدرت های منطقه ای و فرامنطقه ای بوده است.تأثیر پذیری از انقلاب اسلامی ایران را به چالش کشانده است. در این راستا انقلاب اسلامی ایران و تأثیرات آن در این منطقه به عنوان متغیر مستقل و نحوه تأثیرپذیری واکنش های موجود در این منطقه به عنوان متغیر وابسته، در نظر گرفته شده است. در این پژوهش ضمن شناسایی زمینه ها، تأثیرات، بسترهای گسترش این تأثیرات، به موانع پیش روی نفوذ و اثرگذاری انقلاب اسلامی ایران نیز، در این منطقه پرداخته می شود. واژگان کلیدی: تأثیر، انقلاب اسلامی، قفقاز جنوبی، جمهوری آذربایجان، نظریه پخش

بیداری اسلامی فرایندی زمان مند به شمار می آید که وقوع انقلاب اسلامی نقطه عطف آن است، چرا که با اشاعه گفتمان اسلام سیاسی، هویت خواهی اسلامی را وارد مرحله نوینی کرده است. موضوع رساله حاضر را نسبت یابی انقلاب اسلامی با تحولات موسوم به بیداری اسلامی بر اساس رهیافت هویت گرا و نظریه های انقلاب، هم چنین نظریه پخش تشکیل می دهد. جوامع مسلمان به دلیل حاکمیت ساختارهای ضعیف و فاسد اقتصادی و سیاسی و هم چنین سیطره قدرت های خارجی، همواره مستعد الهام پذیری از انقلاب اسلامی ایران بوده اند. در این رساله با اقتباس از روش تحلیل گفتمان، انقلاب اسلامی نه صرفا پدیده ای سیاسی، اجتماعی بلکه گفتمانی هویتی تلقی می شود. انقلاب اسلامی حامل گفتمانی است که با مناطق هم کیش و آیین خود نسبت مستقیم می یابد. مهم ترین سنجه های این نسبت را می توان در قالب دال مرکزی و دال های شناور و مقایسه آن ها در گفتمان های انقلاب اسلامی و انقلاب های تونس و مصر جستجو کرد. برآیند تمامی اینها، اشاعه خیزش های هویت خواهانه جوامع اسلامی است که تحت تأثیر گفتمان اسلام سیاسی تفسیر می شود. این رهیافت و روش تحلیل منبعث از آن به استحکام نظری رساله کمک می رساند، زیراکه حتی فرایند پس از قدرت یابی اسلام گرایان (مانند مصر) را نیز تبیین می کند. بر این اساس، به واسطه گفتمان اسلام گرایی سیاسی است که انقلاب اسلامی توانسته استمرار تاریخی خود را حفظ کرده و اشاعه دهد. این اشاعه مرهون دال مرکزی گفتمان انقلاب اسلامی (هم نشینی سیاست و دیانت) و هم چنین دال های شناور آن می باشد که در انقلاب های تونس و مصر تکرار شده اند. بنابراین، رساله پیش رو در پاسخ به چرایی و چگونگی نسبت انقلاب اسلامی با تحولات بیداری اسلامی منطقه (تونس و مصر)، به قابلیت دسترسی و اعتبار دال های گفتمانی انقلاب اسلامی برای انقلابیون تونس و مصر و از این رو، قابلیت پخش آن ها به صورت سلسله مراتبی استناد جسته است.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.