در این پژوهش در صدد اثبات این فرضیه اصلی بودیم : در اواخر دهه 60 م ایران با تاکید بر حقوق دیرینه خود در منطقه (که بیشتر به حاکمیت بحرین اشاره داشت) درنظر داشت که این ادعای تاریخی را به عنوان وجه المصالحه در تصرف سه جزیره ابوموسی و تنب بزرگ وتنب کوچک قرار دهد. یعنی بازگرداندن جزائر مزبور به ایران با جدائی بحرین معامله شود.