در این پژوهش جایگاه اندیشه‏های مذهبی در شعر دو شاعر بزرگ و برجسته ادبیات فارسی – فردوسی و سعدی- مورد بررسی قرار گرفته است. با مشخص کردن ابیاتی از شاهنامه و بوستان که بیانگر اندیشه های مذهبی این دو شاعر بودند و تحلیل و توصیف آنها و مقایسه با اعتقادات این شاعران مشخص گردید، علی رغم اشتراکاتی که در مورد رابطه خدا با انسان و این که رابطه ای ویژه است که تمامی روابط موجود در هستی حول محور آن شکل گرفته است با هم دارند ، با توجه به اینکه به دو نحل? مذهبی متفاوت تعلق دارند اعتقادات مذهبی آنها بر افکارشان بی تاثیر نبوده و به اقتضای موضوع بحث خواسته و یا ناخواسته در گفتارشان(شعر) راه یافته و نمود پیدا کرده است، فردوسی اگرچه شاعری مسلمان و پیرو مذهب معتزلی اندیشه های مذهبی او بی تاثیر از مذاهب پیش از اسلام نبوده. سعدی نیز در خلق اشعار خویش به این نکته بذل توجه داشته است؛ اگرچه اندیشه‏های مذهبی در اشعار سعدی به مراتب بیشتر برگرفته از آموزه‏های ناب اسلامی و مذهب اشعری او می‏باشد.