رشد روزافزون شهرها متأثر از رشد جمعیت و مهاجرت به مرور زمان منجر به ساخت و سازهای بدون برنامه ریزی، تغییرات زیاد در ساختار فضایی شهر و رشد بی رویه شهرها به سمت پیرامون یا رشد پراکنده شهری شده است. این درحالی است که به موازات رشد افقی شهر به سمت حومه و پیرامون و از بین رفتن اراضی و محیط زیست طبیعی اطراف شهر، برخی فضاها در درون شهر رها شده و از روند توسعه بازمانده اند. اراضی درونی شهر به جهت موقعیت جغرافیایی، دسترسی و برخورداری از تأسیسات و خدمات شهری و عدم نیاز به حمل و نقل گسترده، دارای ظرفیت و پتانسیل های بالایی برای توسعه درون شهری پایدار هستند. در بسیاری از شهرهای ایران نیز چنین پتانسیل هایی وجود دارد. برای نمونه، شهر همدان نیز به عنوان یکی از شهر های قدیمی ایران به دلیل موقعیت سیاسی، اداری و اقتصادی خود همانند سایر شهرهای کشور در ده های اخیر از لحاظ کالبدی توسعه نسبتاً سریع و قابل ملاحظه ای به سمت اراضی پیرامون داشته است. این در حالی است که شهر همدان دارای ظرفیت های توسعه درون شهری (بافت فرسوده، زمین های بایر، ...) بالایی می باشد که به عنوان ظرفیت ها و پتانسیل هایی برای توسعه محسوب می شوند. این پژوهش با توجه به رویکرد موردنظر آن یعنی توسعه درون شهری با محوریت توسعه پایدار، به دنبال سنجش میزان تطابق رشد شهر همدان با رویکرد توسعه درون شهری پایدار بوده است. در این پژوهش سعی بر آن بوده که ضمن شناسایی مفاهیم توسعه درون شهری پایدار از یک طرف و از طرف دیگر شناسایی ظرفیت های توسعه درون شهری پایدار همدان، شاخص هایی جهت سنجش معرفی کرده که به وسیله آنها میزان تطابق رشد شهر همدان با رویکرد توسعه درون شهری پایدار مورد بررسی قرارگیرد. روش کار بدین صورت بوده که وضعیت هر یک از شاخص های کمی ارزیابی در قلمرو زمانی و مکانی تحقیق (یعنی سال های 1363 و 1384 در محدوده سال 1363شهر) به لحاظ حداکثر استفاده از ظرفیت های توسعه درون شهری پایدار همدان مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته و همچنین به منظور تحلیل تأثیر هر یک از شاخص ها از روش ahp استفاده شده است. در ادامه نیز میزان امتیاز نهایی شهر در تطابق با رویکرد توسعه درون شهری پایدار تعیین شده که این میزان نشان می دهد که توسعه درون شهری پایدار همدان در حد متوسط بوده است. در نهایت نیز مشخص گردید که به ترتیب شاخص های مساحت صنایع و کارگاه های بزرگ، مساحت اراضی بایر، میزان نوسازی در بافت فرسوده، مساحت اراضی نظامی و مساحت اراضی متروکه با توجه به ضریب اهمیت و میزان فاصله آنها نسبت به توسعه درونی شهر به عنوان ظرفیت ها و اولویت های اصلی توسعه آتی درون شهری پایدار همدان محسوب می شوند.

یکی از مسایل مهمی که امروزه به نحوه چشم گیری در ادبیات اقتصادی مورد توجه قرار گرفته است، اندازه گیری کارائی واحدهای تولیدی، نهادها و سازمان های مختلف می باشد، این مهم از آنجا ناشی می گردد که در شرایط کنونی با کمبود منابع و امکانات مواجه هستیم و این منابع محدود را باید به گونه ای تخصیص داد که سازمان یا بنگاه مورد-نظر بتواند حداکثر تولید کالا یا خدمات را از طریق آنها عرضه نماید. اندازه گیری کارایی دارای سابقه ای بس طولانی در تحلیل های اقتصادی می باشد، بخصوص در دنیای رقابت آمیز امروز این مهم بیشتر نمایان می شود زیرا که انجام این گونه تحلیل ها در مورد واحدهای مختلف، یکی از طرق شناخت نقا ط ضعف و قوت واحدهای مورد نظر بوده که حاصل آن می تواند در قالب اتخاذ یک سیاست مناسب در راستای تغییرات بنیادی درساختار واحد مورد نظر نمایان شود که نهایتاً به نفع اقتصاد و افراد جامعه ی استفاده کننده از کالاها و خدمات واحدهای مورد نظر خواهد بود. هدف از این تحقیق سنجش کارایی و شناسایی تأثیر معنادار خصوصی سازی بر کارایی در شرکت مخابرات خراسان رضوی می باشد و روش تحقیق بر حسب هدف کاربردی است و بر اساس شیوه گردآوری داده ها بنا شده-است و جهت گردآوری اطلاعات از مطالعات کتابخانه ای و اسناد مخابرات خراسان رضوی استفاده شده است. برای سنجش کارایی از مدلbcc تحلیل پوششی داده ها در دو حالت نهاده محور و ستانده محور استفاده شده است. براین اساس مقادیر کارایی دردو حالت بازده ثابت نسبت به مقیاس و بازده متغیر نسبت به مقیاس برای سال های 1388-1387 قبل از خصوصی سازی و سال های1391-1389 بعد از خصوصی سازی اندازه گیری و میانگین کارایی فنی، کارایی مدیریتی و کارایی مقیاس برای مراکز مخابراتی تعیین شده است. درحالت ستانده محور قبل از خصوصی سازی، میانگین کارایی 95/0 و در حالت نهاده محور میانگین کارایی 926/0 بدست آمد. همچنین در بعد از خصوصی سازی درحالت ستانده محور، میانگین کارایی96/0 و درحالت نهاده محور94/0 تعیین شده است. بااستفاده از آزمون مقایسه میانگین های نرم افزارspss19،میانگین کارایی ها در قبل و بعد از خصوصی سازی با یکدیگر مقایسه شده است که sig بدست آمده برای حالت ستانده محور برابر084/0 و برای حالت نهاده محور 187/0 می باشد که نشان دادند ارتباط معناداری میان خصوصی سازی و کارایی وجود ندارد.

چکیده ندارد.