چکیده هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش داستان های اجتماعی بر کاهش گوشه گیری کودکان کم توان ذهنی خفیف است.در این پژوهش از طرح های تک موردی نوع a-b استفاده شد. جامعه ی مورد مطالعه ی پژوهش کلیه ی دانش آموزان کم توان ذهنی خفیف مرکز آموزش استثنایی نیکان (دوره دوم) شهر بجنورد در سال تحصیلی92-91 بود.برای انتخاب نمونه با همکاری معلمان این مرکز،دو نفر از دانش آموزان پایه ی چهارم یک کلاس که از لحاظ نمره ی مولفه های گوشه گیری فرم گزارش معلم پرسشنامه ی آخنباخ، سن تقویمی و عقلی ،عدم استفاده از دارو،نبود اختلال دیگر و نیز وضعیت خانوادگی متجانس بودند انتخاب شدند. ابتدا رفتارهای هدف بدون هیچ گونه مداخله ای در مورد هر یک از آزمودنی ها به تفکیک و در سه موقعیت کلاس،زنگ تفریح و ورزش برای هر مولفه مشاهده و ثبت گردید (مرحله ی خط پایه =a) سپس 16 داستانی که برای 8 مولفه ی گوشه گیری توسط پژوهشگر ساخته شدند طی 16 جلسه برای هر دوآزمودنی اجرا گردید و مشاهدات مربوط به مرحله ی b همانگونه که در مرحله ی a صورت گرفته بود ثبت گردید.نتایج نشان می دهد که آموزش داستان های اجتماعی بر کاهش گوشه گیری این دو دانش آموز موثر بوده است وبیشترین تاثیر مداخله مربوط به آزمودنی اول در موقعیت تفریح و در آزمودنی دوم مربوط به موقعیت ورزش است.

چکیده ندارد.

نتایج این پژوهش نشان داد که ارائه خدمات تنظیم خانواده در منزل سبب افزایش میزان آشنایی با روش های پیشگیری ، انتخاب مناسب روش ، استفاده صحیح از روش و تداوم استفاده می گردد ، لذا بکارگیری این روش در ارائه خدمات توصیه شده و بررسی تاثیر این نوع از ارائه خدمات در روستاها و مکانهای دوردست ، در اقوام مختلف و همچنین بررسی جنبه های اقتصادی این نوع از ارائه خدمات توسط رابطین بهداشتی پیشنهاد می شود .