چکیده این پژوهش با هدف بررسی رابطه ی راهبردهای تنظیم انگیزش با خودکارآمدی و رضایت از تحصیل دانش آموزان دبیرستانهای دولتی شیراز انجام شد. در این پژوهش 403 دانش آموز (182دختر و 221پسر) از دوناحیه از نواحی چهارگانه شیراز به صورت خوشه ای چند مرحله ای گزینش شدند و پرسشنامه های راهبردهای تنظیم انگیزش، خودکارآمدی و رضایت از تحصیل را تکمیل نمودند. با استفاده از spss و روش های آماری تعیین ضریب همبستگی، رگرسیون و آزمون تی مستقل یافته ها تجزیه و تحلیل شد. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که راهبردهای تنظیم انگیزش با خودکارآمدی و رضایت از تحصیل رابطه ی معنادار و مثبتی دارد. هم چنین از بین راهبردهای تنظیم انگیزش به ترتیب «گفتگوی درونی تسلط» (201/.beta=) و«افزایش علاقه» (152/.beta=) از قدرت پیش بینی مثبت معنادار وبالاتری در تبیین خودکارآمدی برخوردار است ونیز افزایش علاقه از قدرت پیش بینی مثبت معنادار وبالاتری در تبیین رضایت از تحصیل برخوردار می-باشد(220/.beta=). بررسی تفاوت متغیرهای مورد پژوهش با توجه به جنسیت دانش آموزان نشان داد که دختران در تمامی مولفه ها دارای میانگین بالاتری از پسران بودند. کلید واژه ها: تنظیم انگیزش، خودکارآمدی، رضایت از تحصیل، راهبرد، گفتگوی درونی تسلط، افزایش علاقه.