در مقدمه به کلیاتی در باره جنگ پرداخته شده است .فصل اول به ساختار سیاسی ، اجتماعی و فرهنگی بعد از انقلاب ، فصل دوم به جناع بندی و تحولات پس از انقلاب ، فصل سوم به نیروهای نظامی در ایران پس از انقلاب و روند جنگ و فصل چهارم به تحولات سیاسی در ایران و تاثیر آن بر جنگ اختصاص دارد.در پایان به این نتیجه می رسد که وضعیت سیاسی خاص پس از انقلاب در سطح کلان ،تشتد و پراکندگی ، رقابت شدید سیاسی بین گروههای داخلی، عدم توجه به عقلانیت در تصمیم گیریهای سیاسی و آرمان گرایی، چند دستگی نیروی نظامی ، عدم تجربه کشورداری و نه آگاهی به لزوم حفظ و تداوم بوروکراسی اداری و همچنین ارتش و نیروهای نظامی ، آنومی اجتماعی ، آشفتگی در وضعیت اقتصادی کشور، عدم وجود کانون سیاستگذاری متمرکز و تعدد شخصیتهای که در باره سیاست خارجی نظر می دادند و ... باعث گردید تا جنگی بر ایران تحمیل گردد که شاید جلوگیری از آن امکانپذیر بود و باید برا ین نکته تاکید کرد که هیچ کدام از احزاب و جناح ها در آن سالها آن قدر قدرت نداشتند که بتوانند ایران را به سمت جنگ سوق دهند.