هدف کلی پژوهش حاضر مطالعه میزان رابطه ی بین مهارت های ارتباطی و کارایی مربیان از دیدگاه مربیان و بازیکنان لیگ برتر فوتبال ایران و مقایسه دیدگاه مربیان وبازیکنان می باشد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل کلیه مربیان و بازیکنان حاضر در لیگ برتر فوتبال ایران در سال 89-88 بود و تعداد 30 نفر از مربیـان و 100 نفر از بازیکنان به شیوه نمونه گیـری تصادفی- خوشه ای به عنوان گروه نمونه انتخاب گردید. ابزارهای مورد استفاده شامل دو پرسش نامه ی مهارت های ارتباطی و کارایی مربیان بود که هر کدام در دو نسخه برای مربیان و بازیکنان تدوین گردیده بود. تجزیه و تحلیل داده ها با روش های آماری در سطح توصیفی و استنباطی انجام شد . یافته های پژوهش نشان داد که براساس ادراکات مربیان و بازیکنان بین مهارت های ارتباطی مربیان و کارایی آنان رابطه ی معنی دار وجود دارد . همچنین نتیجه ی حاصل از zr فیشر نشان داد که تفاوت معنی داری بین میزان رابطه ی مهارت های ارتباطی مربیان و کارایی آنها از دیدگاه مربیان و بازیکنان وجـود ندارد . نتـایج حـاصل از تحـلیل رگرسیـون نشـان داد که هر دو بعـد فـردی و گـروهی مهارت های ارتباطی از نظرمربیان و بازیکنان قدرت پیش بینی کنندگی کارایی مربیان را دارند. کلید واژه ها: مهارت های ارتباطی، کارآیی، مربیان فوتبال، لیگ برتر