با توجه به توسعه روزافزون جوامع و لزوم استفاده صحیح و بهینه از منابع طبیعی و حفاظت آن، احداث سازه هایی نظیر دیوارهای آب بند ضروری به نظر می رسد. دیوارهای آب بند موانع زیرسطحی عمودی هستند که برای کاهش یا توقف جریان آبهای زیرزمینی به منظور ذخیره سازی یا حفاظت آن طراحی می شوند. در ساخت دیوارهای آب بند که ممکن است به عنوان جزئی از سدها باشند یا بطور جداگانه احداث شوند، می توان از مصالح و مواد مختلفی استفاده نمود. یکی از گزینه های مناسب برای دیوارهای آب بند، می تواند بتن پلاستیک باشد. بتن پلاستیک از ترکیب سیمان، بنتونیت، مصالح سنگی و آب تشکیل می شود. از نظر مصالح تشکیل دهنده ، تفاوت بتن پلاستیک با بتنهای معمولی ، وجود بنتونیت و نسبت بالای آب به سیمان در آن است. این دو عامل باعث می شوند که بتن پلاستیک در ضمن دارا بودن خاصیت آب بندی، مقاومت فشاری و مدول الاستیسیته بسیار کمتری نسبت به بتنهای معمول داشته و بنابراین انعطاف پذیرتر باشد. در زمینه این نوع بتن در دنیا و بویژه در ایران تحقیقات جامعی انجام نشده و بیشتر کارهای صورت گرفته ، بررسیهای موردی مرتبط با پروژه های انجام شده بوده است.به عنوان نمونه پس از اجرای سد کرخه درایران که دیوار آب بند آن از جنس بتن پلاستیک می باشد، در چند سال اخیر بررسیهایی در این زمینه انجام شده است و مقالاتی ارائه گردیده است . به این علت که برای ساخت بتن به طرح اختلاط نیاز می باشد و تا آنجا که نگارنده اطلاع دارد در کشورمان روشی برای تعیین طرح اختلاط بتن پلاستیک وجود ندارد، دراین پایان نامه سعی شده است که گامی در این جهت برداشته شود.